.

..............................
..



.................
............
............
............
PŞİNE ve ÖLÜM
KANBİ Cemal Apaydın
........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

............

............

Asimilasyon uygulamalarının ilk yılları.Bir Çerkes kızı günlerce
uzaklıkta, Türk köylerden birine gelin gider. Köyden gelin çıkarken Çerkes
geleneklerine göre uğurlanır. Annesi bir pşineyi sarıp sarmalayıp konvoyun
sonundaki eşya yüklü at arabasına koyar. Kızına da derki, köyümüzden ilk
kez bir yabancıya gelin giden sensin. Eşya arabasına pşine koydum. Eğer
sıkıntıya düşersen onu al ve hiç kimsenin olmadığı yere git ve pşineyle
bana wored söyle. Emin ol ben seni duyacağım. Yıllar geçer. Genç kız artık
anne olmuş, çoluk çocuğa karışmıştır ama bir türlü türk adetlerine ayak
uyduramaz ve zaman buldukça gidip annesinin duyması umuduyla pşine çalar,
wored söyler.

Annesi, kızının pşine çalışını duymak için yıllarca bekler. Bir gün genç
kadın amansız hastalığa yakalanır ve ölüm döşeğinde pşinesini ister. Uzun
zaman vermezler. 14 yaşlarındaki oğlu dayanamaz ve getirir annesine
pşineyi. Zorlukla doğrulan kadın pşıneyi alır ve wored söyler:

Annemi göremeden gidiyorum ben
Babamı göremeden gidiyorum ben
Köyümü göremeden gidiyorum ben

Bu arada günlerce uzaktaki annesi evde maksıma yaparken pşine ile wored
söyleyen bir ses duyar. Kulak kesilir. Evet bu kızının sesidir. Hemen
koşar eşinin yanına. Ata binerler yola düşerler. Anne günlerce yol
almalarına karşın hala kızının sesini duymaktadır. Köye yaklaştıklarında
bir anda kızının sesi de pşinenin sesi de kesilir. Evden çığlıklar
yükselir.

Musa Amcamın Kızı ,Ablamız Fatma ablaya ithaf olunur.

Ablamız Şereflikoçhisar'ın Damlacık köyüne gelin gitmişti.

NOT: Değerli Akçakentli hemşehrilerim, köyümüzün geçmişte yaşadığı bir öyküyü kardeş bir sitede görünce sizinle paylaşmak istedim.

Sevgilerimle.
KANBİ Cemal Apaydın


DİPNOTLAR:
1) Pşine (akordeon-Çerkes müzik aleti)
2) Asimilasyon (Bulunduğu topluma uymak, ayak uydurmak, kendi değerlerini
unutmak)
3) Wored ( Çerkesce sözlü müzik-şarkı-türkü)
4) Maksıma (Mısırdan yapılan içecek)

............

............


............

.................