Di Heblem det bezerim khışızquhırt. Bezer teyt balon zışe tlır yi teyplhemqe zerıthemışqer khışıptzıxu anemre yi sabiym ya deyj khışıbleq petre, sabiyr anem “balon khısxueşexu, balon khısxueşexu” jiaew ğınanu khızeffewuvaş. Yi anem yi ffemıuexu şheqe, sabiym yezır khiyşexunu yi gu zerılhir balon zışer khışiyşcem , khxuewunettaş a ttum. Yicı sabiym qe zimıae lheum  yicı balon zışem khazeriqerıxhıjjam yiriwujjeğua aner yi qem yi qejjım yi khuer yiğeptzen yi guğewre  balon zışem “ Mı balonxer pşerkhım we arakhe?” jri’aş yi naşher yişcure. Se nıfxuzouetej balon zışem khızeripidzıja dıder “Ntte si shıpxhu, se si deyleş, se mı heblem srideyleş. Mı balonxeri ğeşcereşca xhun şhe khızosheq bezerım!

Semt pazarında geziniyordum. Uçan balon satan bir adam görünüşlerinden fakir oldukları belli olan bir anne ile çocuğunun yanından geçerken çocuk annesine “Bana balon al! Bana balon al!” diye mızırdanmaya başladı. Annesi her ne kadar oralı olmasa da çocuğun almaya niyetli olduğunu anlayan baloncu yanlarına iyice yanaştı. Çocuğun bitmek tükenmek bilmeyen ısrarları ve baloncunun yakın takibinden bunalan kadın sonunda dayanamayıp oğlunu kandırmak ümidiyle “Balonları satmıyorsun di mi amcası?” diye sordu baloncuya göz kırparak. Baloncunun cevabını aktarıyorum: “He bacım, deliyim ben, mahallenin delisi. Bu balonları da süs diye gezdiriyorum pazarda.”