|
|
................... |
|
................... |
H... AMCA |
GONEPŞEY
Nursel Yavuz & KEÇ-I
Süleyman Yavuz |
|
|
................... |
|
................... |
Xabze; dediğimizde sadece
aklımıza kültürümüze ait uyulması gereken kurallar
silsilesi gelir. Peki bunlarda eksiklik, yanlışlık
olduğunda ne olurdu?
Yer Düzce; sanırım 1974 yılıydı, çok değerli bir ablamız
töreye ait tüm gereklerin yerine getirildiği bir düğün
sonu gelin edilir, İstanbul’da ikamet eden bir
bizdenlere.
H…. Amca eskilerden, bela ! öyle ha deyince hemen yemeğe
çağırmaz
kızını ve damadı töresine dair. Sanırım beş ya da altı
ay sonraydı, davetinin
haberini gönderir H…. amca. Erkek tarafı töre gereği
icazet eder davete ve
davette yaşananlar eksiksiz. Gel gelelim son vedalaşma
anına kadar. (Kız,
evinde kalacaktır bir müddet ta ki babası, yeni
akrabalarına haber gönderip
gelin diyene kadar, bu tasarrufta babaya aittir.)
Yenilir içilir sohbetlenir, sıra izin faslındadır
gereğine uygun alınır izin, uğurlamalar, kapıda!, tam o
anda nasıl olur bilinmez kaynana bir hataya düşer;
- Kızımızı ne zaman gelip alalım?
H…. Amca ‘’Şu vogu maf’’ (yolunuz aydın olsun).
Tamı tamına iki yıl sürdü bu süreç, araya giren onca
hatırşinas insanlar olduğu halde. Benim yaşamımda
tanıdığım, tek evli duldu K… abla, töre kurbanı.
Töre kurbanı dedim. Peki H…. amca çok haksız mıydı
töreye dair?
O sıcacık yuva yaşamına mutluluklarıyla devam ediyor
şimdilerde, ancak bizim, bize, bizeliğimizi hatırlatacak
H …. amcalarımız?
Hakkın rahmetinde… Mekanın Cennet olsun H …. amca… Ben
senin ödediğin bedeli anlıyorum bir baba olarak, sen
neereee biz nereeee… |
|
|
|
|
|
|
|