|
|
................... |
|
................... |
SINIFI GEÇTİM |
Konuk |
|
|
................... |
|
................... |
Gençlik yılarımızın
dergileriydi KAMÇI ve YAMÇI.
Onlarla tanımaya başlamıştık kültürel değerlerimizi.
Bulmaya çalışıyorduk öz benliklerimizi. Materyaller o
denli azdı ki, olanı da bulmak sorun. TARİHTE KAFKASYA
yasaklılar listesindeydi, bulabileninde baş yapıtıydı.
İnanılmaz bir bilgi hazinesiydi, o günlere dair.
O dergilerden birinde birkaç hikaye okumuştum, bir
tanesi yakın zamanda FORUM da yazıldı, (Bir Öykü
Misafir.. Kısaca Hoşgörü, başlığında) tekrar o günleri
çağrıştırdı.
Beni etkileyen bir tane daha var ki, bir türlü
bulamadım. Salt arama adına da o denli zamanın
olmadığından hatırımda kalan ana felsefesini
anlatmaya çalışayım. Orijinali bulanın göndermesini rica
ediyorum.
______________________
Koşuyor koşuyor, adeta minicik yüreğini çatlatırcasına,
ufacık ciğerlerine meydan okurcasına koşuyordu, ufak
çocuk.
Elektrik direklerinin birbirine bu denli uzak mesafede
olduğunu ilk defa fark ediyordu. Yukarı baktığında adeta
teller uçuyordu ama ne bitmez
bir yolmuş bu diye hayıflanıyordu bir yandan, ufak
çocuk.
Heyecandan kalbi bir misli daha atıyordu ufak çocuğun,
bugün çok
özeliydi onun.
Kolay mı, bir yıldır emek veriyordu, kar demeden, kış
demeden, gidiyordu
komşu köyün ilk okuluna ufak çocuk.
Koşuyor, koşuyordu ufak çocuk. Heyecanına, minicik
yüreğine, ufacık
ciğerine aldırmadan.
Sonunda varmıştı evine, ufak çocuk.
''Nan, nan'' diye seslendi annesine ufak çocuk.
''Sınıfımı geçtim, nan''
Sarılır miniğine anne.
''Hadi oku oğlum karneni''
''Matematik-5, temizlik-5, hal ve gidiş-5, hüzünlenir
ufak
çocuk, ağlamaklı olur, başını eğer sesi biraz kısılır ve
titrektir, devam
eder, Türkçe-3...
Tam yirmi sekiz yıl önce okumuştum. Aklıma geldikçe hala
içim burkulur
bu hikayeye. Yazanı kutlarım.
Orijinali çok daha güzeldi. Anımsaya bildiğim bu kadar. |
|
|
|
|
|
|
|