...................
...................
ŞİİRLER

Düriye Huvaj (Karden)

                         
...................
...................
DÖNÜŞ RÜZGARI

Bu bir Kafkas rüzgarı
Bazen Meltem gibi eser
Ilık ılık iliklerine kadar işler insanın
ve
Diasporada yokluğa akan
Çerkesleri,
Giderayak götürür uzaklara.

Bazen sert eser Uaşhamafe tepelerinden,
Kırar döker her şeyi.
Öfke doludur
yapılanlara
yaşananlara
savaşlara.
  
Toplar
parçalanmış
örselenmiş
Muhaceret çocuklarını.
   
Bu bir halk rüzgarı
Eser alır götürür
Burjuvanın elinden
     sömürülmüş emeğin kalıntılarını.
   
Bazen karmakarışık eser.
Sağdan sola, soldan sağa
vurur birbirine
Muhaceretin adı konulmamış yitik
Çerkes insanlarını.
  
Bu bir Kuzey rüzgarı
Lodos gibi  eser bazen.
ağrılar girer başına
düşünme yetisini alır götürür
çıkmazlara
YOK OLUŞ girdabına kapılmış
el ve ayakların.
 
Bu bir  türkü
Bu bir wered
Bu bir ğıbzedir.
   
Bazen takılır tuşlarına
pşınenin
sızlatır yüreğini
henüz yok edilememişlerin.
   
Bu bir Karayel'dir bazen
Karartır ufukları.
Yaşamın bir yanı alaca karanlık
bir yanı wered söyler dağlara.
Dağlar hüzünlüdür
akar kar suyu-gözyaşları
uzaklara,
Yabanlarda savrulup yok olanlara.
   
Bazen bir hüzündür yaşam
Bazen bir umut
dünyaya
gözlerini açan Çerkes çocuklarına.
   
Yaşlılar hüzünle bakar ÇERKESKAlara.
Gruplar kol-kola durur HAVRAŞAlara
   
Parmaklar duyarlıdır  nazik
APSUVAlara.
   
Bazen KAFE ritminde  ağır
onurludur insanlar.
Bazen kızgın ISLAMEY'e parmak ucu çıkar,
LEPERIFE ile  ritmiktir  ayaklar.
WUC ile dinlenir yürekler...
   
Bazen KAFEKUANŞE yapar 
Dönüp bakmaz ANAVATAN 'a insanlar.
KAFKAS dağları evlatlarına ağlar.
   
Bu bir YOK OLUŞ türküsüdür,
Söylenir
ANADİLİNİ bilmez ağızlarda.
Bu bir DÖNÜŞ düşüncesidir.
   
İçeriği bilinmez,
Sakız olur ağızlarda.
   
Rüzgar nasıl, nereden eserse essin,
Yıkılmayacağını sanır
Diaspora insanları.
Fark etmez uçup giden
XABZEleri, ĞIBZEleri, güzel yaşam  anıları
Tutmaz uzanan elini ANAVATAN çocuklarının,
kendine yabancılaşmıştır.
  
Bir gün bir HORTUM gibi gelir rüzgar.
Saçıp savurur, allak bullak eder her şeyi -
kalan yürek kırıntılarını.
Haklıdır araştırmayan KONDAlar
   
İşte ÇERKESLER sondalar.
   
O gün,
Bir varmış bir yokmuş
diye başlar masallar
Anlatırken SÜRGÜNde tükenenleri.
   
Belki bir gün bir film gelir.
Anlatır yaşananları.
Muhacerette öksüz yetim kalanları...
DIASPORA olur adı belki.
Belki SÜRGÜNÜN  ÇOCUKLARI.
Baş rolde resmi ideolojinin politikaları,
Yaşatmayan muhaceret koşulları,
Çerkesler figüranları.
Sonunda THE END yazar
 
Kısa bir süre susar insani duygular.
Sonra
AĞLAR  SAĞ KALABİLEN SÜRGÜN ÇOCUKLARI,           
                                                
Filmin son figüranları.