Sonsuz bir Düş’ün içinde
Yansıdığın
Bir Ademin gözlerinde
Kaybettim yine kendimi.
Seni aradığım
Nice Alemlerine saçılmış
Zaman-mekanın Aynalarında
Seyreylediğim
Sen Ol’An Sevgiliye
Ol’dum Bir yabancı gibi
İşte tamda O An’da
Kaosların ortasında
Bir bilinmezin içine
Döndüm
Döndüm kendi karanlığıma
Döndüm
Döndüm Sonsuz Bir An boyunca
Semaya
Bir’liğin saadeti
Ve çokluğun sefaleti
Yüreğimde Birlikteydi
Çok
Çok uzakta
Birdenbire
Bir Bahçe belirdi
Ve Aşkın gül kokusu sardı her yeri
Koşarak
Aşkın Bahçesine kaçtım
Bahçeden *Bir* baktım ki;
Ne dışarısı kalmış
Ne içerisi
Ne Bir kalmış
Ne çok
Ne sadet
Ne sefalet
Hepsi Düş’üm kadar
Kocaman Bir yalan.
Şükürler Ol’sun ki
Tek Ol’An
Aşkın Bahçesinde
Sevgilinin
Güllerden Güzel Varlığında
Bir’likte eriyebilmekmiş.
