...................
...................
HABER - HER HÜCREM - İNAN

GHUNEKHO K. Özbay
                         
...................
...................
HABER
Karamürsel, 02 Mart 1979

Gazete,
Büyük bir manşet,
Afrika’da bir ülke,
Bağımsızlığına kavuştu.
Hürriyete koşan,
Devam,Afrika’da olduğu gibi,
Özgürlük savaşları,
Tüm dünyada sürüyor.
Gözüm,
Gazeteleri hafifçe tararken,
Anasından koparılmış,
Çocuk gibi,
Kendi benliğimi arıyorum.
Yoksa ben bir hiç miyim?
Niye Adigey’den ses gelmiyor,
Niye benim özgürlüğüm,
Dile getirilmiyor?
Niye her yerde,
Ben eziliyorum?
Ezilmekle kalsam da razıyım,
Yok oluyorum yok.
Anlayın beni artık,
Bu kadarda tutsaklık yeter.
Ben değil,
Bizler haykırmadıkça,
Kimseler,
Sesimizi duymaz.
Belki de sen,
Yoksun diyecekler.
Nasıl olmam ki,
Hem de onlardan fazlası,
Gelin birlikte haykıralım,
Yeter artık diyelim.
Özgürlük sesimize,
Kulak tıkayanlar,
İşte o gün,
Birlikte haykıralım,
Yaşayın Adigey diye.


HER HÜCREM
Karamürsel, 20 Temmuz 1979

Kanımı alıp inceleseler,
Vücudumu yarıp araştırsalar,
Her şeyimi tetkik etseler,
Göreceklerdir her hücremde,
Nartların,
Setenay’ın,
Amazon tanarisini,
Adigelerin, Abhazların,
Sawsırkho’nun, Hacı Murat’ın,
Daha nicelerinin karakterlerini,
Her hücrem,her düşüncem,
Türkiye’de Ayşelerin, Fatmaların,
Aliler, Mustafaların.
İsrail’de, Suriye’de,
Amerika’da, Rusya’da,
Adını bilmediğim,
Soydaşlarımın oluşumudur.
Onların,
Özgürlüğe özlemlerini,
Acılarını, sevinçlerini,
Ezilmişliğini,
Emeklerinin sömürülüşünü,
Hissederim.
Yalnızca,
Hissetmek değil,
Onların,
Tüm özlemlerini,
Acılarını,
Yaşarım.
Çünkü her hücrem,
Her düşüncem,
Onların bir parçasıdır.


İNAN
Karamürsel, 10 Kasım 1979

Hürriyete,
Ulaşmak,
Rüya,
Rüya değil gerçek,
İnan,
Yeter ki inan,
Elbet bir gün,
Tutsaklık geçer,
Unutma,
Neler çektiğini,
Ecel,
Sonsuzluğun,
Başlangıcı ise,
Şimdi,
Hürriyete,
İlk adımını,
İnanarak,
İnanmak,
Hürriyetin müjdeleyicisi.