Canımız sıkıldığında, bunaldığımızda, bir teselli umduğumuzda
ağzımızdan çıkan ilk söz daima anne, anam oluyor.
Yine Uzunyayla diyeceğim… Hababam sınıfındaki tarihçi ne
zaman yazılı sınavı yapacak olsa öğrenciler hocayı tarih
bilgileriyle coşturup sınavı unutturuyorlar.
Hoca; ne zaman tarih sınavı yapacak olsam öğrencilerin
omuzlarında buluyorum kendimi, diyor filmde. Onun gibi
ben de ne zaman kültürümüzle ilgili bir şeyler yazacak
olsam kendimi Uzunyayla’da buluyorum.
Bizde eski zamanlarda çocuktuk! Bizim de annemiz,
babamız vardı. Evde Anneler Günü'nün mutluluğunu
çocukluğumuzda yaşamadık. Yoktu öyle bizim
çocukluğumuzda anneler günü de özel bir anlamı da. Belki
vardı ama biz farkında değildik. Biz ne zaman şehir
yaşantısına adapte olduk o zaman bir anlamı olmuştur.
Hele de insanın kendi çocuğu olunca daha da bir anlam
kazanıyor.
Ben de böyle günlerde herkes gibi annemi
anıyorum. Elimden gelen bir fatiha okumak. Andıkça da
nasıl da özlemiş olduğumu anlıyorum! Annem gözümün
önünden bir film şeridi gibi geçiyor. Yaşadıkları
telefondaki sesini duyar gibi oluyorum "serde Adiyağa da
var içinden geçenleri de istediği gibi dillendiremezdi
sesimizi duyması da yetiyordu ona". Onu andığım her
anımda kendimi hala çocukluğumda olduğum gibi
hissediyorum, hayatın hiçbir yaşında anne özlemi
bitmiyor. Onun sevgisi, şefkati, fedakarlığı,
sıkıntılara düştüğümüzde annemizin çırpınışları,
duaları, yakarışları. Sevgilerin en köklü ve karşılıksız
olanı!
Hayatın hangi iyiliği, hangi güzelliği, hangi yüce
değeri vardır ki, onu ilk annemizden hissetmiş,
annemizden almış, annemizden öğrenmiş olmayalım!
Anneler günü dahil bütün özel günler beni
duygulandırsa da özel günleri seviyorum, çok değerli
buluyorum.
Tüketim tuzağıymış, geleneğimiz de var mıymış? Her gün
unutup da yılda bir gün mü hatırlayacakmışız dense de.
Hayatın her zamanında var olması gereken güzel duyguları
yılın belli günlerinde daha bir yoğunlukla yaşamak,
anmak, sözlerini söylemek, hediyelerle ifade etmek.
İnsan olmamızın ve insanlık vasıflarımızı geliştirmenin
güzel ritüelleridir bunlar!
İnsanoğlunun ruhu ihtiyaç hissettiği için ortaya çıkmış,
ruhlarca benimsendiği için evrensel kabul görmüştür.
İster gittikçe evrenselleşen böyle günler olsun ister
kendi hayatımızda özel bir anlamı olan özel günler
olsun...
Kutlayalım!
Hele de anneler gününü, annelerimizi... |