Ülkü Menşure Solak

Zifiri karanlık gecelerin kanadı dağılırken aşkın yeşil vadisine
bulutların perdesine yansıyan nura and olsun…
Sudan başlayıp suyla biten bir masalın en umutlu anında,
efsanelerden eksik
olmayan canavarlar çıkmadı da karşına,
ezeli düşmanının bağrına bata bata kayboldun…
Kardan doğan çocuk… beyaz ve soğuk…
Kardan doğan çocuk… dağlar vurgunu….
Cümle cihan ve gök ve dağ şahit ki… bulut şahit ki… umut şahit ki… ateşle sınavın çetindi.
Önce durdun karşısında mum gibi…
sonra yandın karşısında
mum gibi…
Söndün ve yandın…
Yandın ve söndün
Sen…
Kardan doğan çocuk…
ne kadar uzaktın siyahına varlığın ve ne kadar temiz…
soluğu kesilen toprağın
beyaz örtüsünde kendini aklığa adamış bir damlaydın da sende…
dayanırım sandın…
önce savaşa durdun…
sonra kayboldun…
sonra mor alev,
kızıl alev,
kara duman
hepsi ve daha nicesi kaderin oldu…
boğuldun…
Kardan doğan çocuk…
Nereye düşerse düşsün kaynağı cennet olan…
Dağ başlarını tutan,dağlara dost olan……
Deli rüzgarlara direnen,taşlaşan ama yılmayan…
Sonra susan yiten saklanan…
Kardan doğan çocuk…
Kara alevlerin korkulu rüyası
Ve ışığı yıldızsız gecelerin…
Hasretin ucu kayıp bir bıçak doğmamışların teninde
Seni bekliyor adını ve yüreğini yitiren mahzun anneler
Kardan doğan çocuk…
kanla yunan çocuk…
kimsin sen?
                   
Neredesin?