...................
...................
ANNELER GÜNÜ

KİP Müzeyyen Kip

                         
...................
 
...................

Annelik tarifi olmayan bir duygu. Anneler günü bir güne sığmayacak kadar özel bir durum. Fakat bir taraftan da annelere özel bir gün olarak kutlanarak anneliğin öneminin vurgulanması güzel. Anne olmak başlı başına hisli bir olay. Anne, annedir elbette ki her toplumda her kültürde tartışılmaz bir konu ama Çerkeslerde annelik daha bir zor…

Biz Çerkeslerde annenin çocuğuna karşı duruşu, davranışı hep gözlem altında tutulmaktadır. Toplum önünde çocuğunuza karşı yaptığınız hatalı bir davranışın telafisi zor, annelerde hep temkinlidir, xabzeye ters düşecek davranışlardan hep kaçınmışlardır.

Örf ve adetlerimize, kültürümüze göre anne çocuğundan bahsedemez, her ortamda herkesin yanında özellikle de büyüklerin olduğu ortamlarda sevemez, sevilmediği gibi ortam içinde hak etse de kızamaz, adıyla hitap edemez v.s. uzar gider. Burada dahi annelik duygularımdan çok geleneğin verdiği duygularım ağır basıyor ki aşağıda yazdıklarım için büyüklerimden özür dilemeyi hissettim.

Ben de anneyim, Benim de on beş yaşında bir kızım var. Annelerimiz kadar olmasa da zaman zaman xabzenin zorluğunu biraz olsun yaşamadık değiliz. Kendi yetiştirilme ortamlarımızda gördüklerimizi bizde çocuğumuzda yapabildiğimiz kadarıyla xabzeye uymaya çalıştık. Ne derece uyduk bilemiyorum ama büyüklerin yanında kucağımıza almamaya gayret ettik, büyüklerin bulunduğu ortamlarda ağlıyor da olsa hemen ilgilenmemeye özen gösteriyorduk. Fakat bir anne olarak içiniz gidiyor mu, samimi olmak lazım refleks olarak ağlayan çocuğunuza atılmamak büyüklerin karşısında kendini dizginlemek zor olmuyor değildi.

Büyüklerden biri ağlatmayın çocuğu, ilgilensin annesi denilmesini beklemiyor değildik.

Asıl bahsetmek istediğim kendi annelerimiz; onlar çok özverili ve sınırsız fedakarlardı. Biz Çerkeslerde annelik daha bir zor derken vurgulamak istediğim de annelerimizdi.

Annelerimizin çocuklarıyla aralarında hep bir mesafe olmuştur. Asla yüz-göz olmadılar. Günümüz anlamında arkadaş olamadılar ama asla ilişkileri de kopuk değildi, diyalogları saygı-sevgi çerçevesinde güzeldi. Özelliklede annenin evlenme yaşına gelmiş çocuğunun evlenmemesi onu üzerdi, kaygı duyardı fakat karşısına alıp o konuda konuşmazdı. Anneler; kızları veya oğulları fark etmez hangisi olsa genelin olduğu ortamlarda artık evlenmek için geç kaldığını bir şekilde güzel bir üslupla dile getirilerek onlara duyururlardı. Yerinde ve dozunda otoritelerini hiç elden bırakmazlardı. Hep saygınlıkları olmuştur, kızlarına en iyi model kendileri olmuştur.

Annelerimiz o zamanın şartlarıyla her biri çocuklarını kendi yaşam koşullarında kalmamaları için köyden şehre bir eğitim almaları için göndermek isterlerdi. Yaşadıkları zamana göre ufukları dar değildi. Çocuklarından ayrı kalmak zordu onlar için hele de köy şartlarında kendilerine yardımcı olsalar da ilerisini düşününce o eksikliğe katlanmak ve ayrı kalmayı tercih ederlerdi. Zavallı annelerimiz hasretlik içinde şehirden gelen biri rastlar mı ki çocuklarımla ilgili bir haber söyler mi ki, sorsam ayıp olur mu ki diye bir haber almak için köyde kalpleri atar, gözleri parlar beklerlerdi. Yılda en fazla bir kez çocuklarının yanında birkaç günlüğüne kalmaya gidebilirlerdi. O birkaç günlük seyahatin heyecanı, hazırlığı birkaç hafta öncesinden başlamaları halinde anca yetiştirebilirlerdi. Şehre gidecek olmaları onları çok mutlu ederdi.

Öğrencilik yıllarımızda bizden ayrı kalan annelerimiz köy imkanlarında fırsat buldukça ellerinden geleni çocuklarına göndermek isterlerdi. Halgone, koplış, v.b köy ürünleri biri bitmeden bir diğerini gönderirlerdi. Şehre giden birini buldular mı hiç kaçırmazlar ellerinde ne var ne yok çocuklarına uzatmak isterlerdi. Bir benim annem değil tanıdığım bildiğim bütün anneler aynı şeyleri yaparlardı. Hep öylelerdi, oldukça vericiydiler.

Anneleri geleneklerimiz görünüşte çocuklarıyla ilgilenmiyor gibi gösterse de, geri planda onlar için çocukları öncelikliydi.

Annelik duyguları şüphesiz en güzel, en saf ve karşılıksız olanıdır.

Aramızdan ayrılan annelerimizi de rahmetle anıyorum.

Annelerimize değer verelim, onları üzmeyelim.

Bütün annelerin ve anne adaylarının anneler günü kutluyoruz.