Tehutemıkuaye Rayonu'ndaki Penehes
köyünü yaşamak için seçen Suriye’den vatana dönmüş
soydaşlarımız arasında Ç'EDIK'OY Vusame ve Ç'IÇ'
Tujan'da yer alıyor. Vusame Kabardey. Akrabalarının çoğu
Nalçik'te yaşıyor. Tujan ise Abaza, Abhazyalı. Çiftin
iki oğlu var, 7 yaşındaki Anas ile 5 yaşındaki Firas.
Çiftin söylediğine göre; 10 ay kadar önce Suriye’den Şam
kentinden geldiler. Zor şartlar sebebiyle Adigey’e geri dönmüş
olsalar da atalarının topraklarına geri döndüklerinden dolayı
memnunlar, onur duyuyorlar.
Vusame; savaş bize tamamen ulaşmadan yakın akrabalarımla
soydaşımız Adigelerin yanına geri döndük. İlk önce Nalçik’e
gitmiştik fakat orada kotaları dolduğundan Mıyekuape'ye
geldik. Burada evraklarımızı tamamladık. Ardından annemle
babam Nalçik'i tercih ederek oraya gittiler. Ben ailemle
birlikte Mıyekuape'de kaldım. Çünkü Adigey'den daha hoşlandım,
rahat bir yer aynı zamanda insanlarda daha ilgililer.
Vusame'ye 'Kabardey kökenlisin nasıl Shasugh köyüne yerleşmeye
karar verdin' diyerek soruyorum.
- Bizle birlikte gelenler arasında tanıdıklarımız,
akrabalarımız bizden önce bu köye yerleştiler. Ardından
yaşamlarının nasıl olduğuna, durumlarına bakmaya bu köye
geldiğimde gördüklerim hoşuma gitti, ben de Penehes'e
yerleşmeye karar verdim. Yakınlarımızdan da bu köye gelen çok
kişi oldu. Bu köydeki insanların daha yumuşak, daha merhametli
olduklarını düşünüyorum. Bizi karşılama şekilleri de çok
hoşumuza gitti.
Vusame’nin söylediğine göre daha önceleri Adige topraklarını
görmeye gezmeye gelmemişti. Fakat annesi KARDEN Vodiha 1980
yılında Olimpiyatlar için gelen bir turist grubuyla Nalçik ve
Krasanodar'ı gezmişti. Babası ziraatçi olarak çalışıyordu.
Suriye Ormanlarını Koruma Kurumu’nda yöneticilik yapıyordu.
Mesleği ile alakalı olarak üç defa Adigey'e gelmişti. Vusame
ise Birleşmiş Milletler Teşkilatı’nda finansal yönetici olarak
on yıl kadar çalıştı ardından göçmen işleri dairesinde
çalıştı. Eşi ise üniveriste mezunu, İngiliz Dili bölümünü
bitirdi. O da Birleşmiş Milletler Teşkilatı’nda çevirmen
olarak çalışıyordu.
- Geldiğimizden beri ben de eşimde bir iş yapmıyoruz. Rusça’yı
bilmediğimiz için bir işe girmemiz mümkün olmuyor. Benim
mesleğimi icra etmem için dili iyi bilmem gerekiyor. Dil
öğrenimini seviyorum, İngilizce ve Fransızca’yı iyi derecede
konuşuyorum. Eşimde bende okulda verilen kursa giderek Rusca
öğreniyoruz.
Vusame, sülalecek Golanlıyız. İsrail orduları köyümüze girip
bizimle savaşmıştı. Evlerimizi arazilerimizi zapt ettiklerinde
burada yaşayan bütün Adigeler Şam kentine göç etmişlerdi.
Atalarımızın topraklarına geri dönme arzusu hep içimizde
vardı. Bu zorluklar neticesinde olmuş olsada, bunu başardık,
bu yüzden Adige topraklarına kavuştuğumuz için şükrediyoruz.
Erkek kardeşim Kanada'da mühendis olarak çalışıyor, kız
kardeşim Suudi Arabistan'da yaşıyor. Erkek kardeşim
kendisinin yaşadığı ülkeye gitmem için çok dil döktü. Ama ben
Adigey'i seçtim. Cumhuriyet idarecileri de halktan insanlarda,
komşularımızda bizi güleryüzle karşıladılar, faydalarını
dokundurdular, hepsinden çok razıyız. İyi komşularımız var,
yanımıza geliyorlar, bir derdimiz var mı? diye soruyorlar
ihtiyaçlarımızda yardımcı oluyorlar.
Vusame şimdi BASTE Kuşuk'un evinde yaşadıklarını söylüyor,
ondanda çok razı olduklarını, evini ücretsiz olarak
oturmaları için onlara tahsis ettiğini belirtiyor. Eğer savaş
bittiğinde Şam'daki evleri yıkılmamış olursa onu satıp
Penehes'te ev satın almak istiyorlar.
Vusame'de Tujan'da iyi derecede Adigece konuşuyorlar, fakat
çocukları Adigece bilmiyor. Vusame'nin belirttiğine göre
çocukluğunda anne-babası evde tertemiz Adigece konuşuyorlardı.
6 yaşında okula başladığında anadilini biliyor fakat hiç
Arapça bilmiyordu. Daha sonra ise yavaş yavaş anadili
gerilemeye başlamıştı. Daha sonra okulu bitirdiğinde Adige
Xase'ye giderek dilini yeniden ilerletmeye başlamıştı.
Gelecekten beklentileri ve neler yapmayı arzuladıklarını
sorduğumda eşlerin söyledikleri şu oldu;
- Rusya büyük bir
devlet, iyi bir ülke. Vatanımız kavuştuğumuz için çok
memnunuz. En çokta acımızı hisseden Adige milletinin
fertlerine saygı duyuyoruz. Bizde elimizden gelen oranda
faydalı olmaya çalışacağız. Bizim şimdi en çok sıkıntı
çektiğimiz konu Rusya vatandaşı olmamamız, bu işlerimiz
zorlaştırıyor. Vatandaş olduğumuzda işte bulacağız, bankadan
kredi alıp hayvancılık yapma imkanı bulacağız. Bu da devletten
yardım beklemeden kendi geçimimizi sağlamamız anlamında
işlerimizi daha kolaylaştıracak. Bu konu üzerinde AC
Ulusal İşler Yurtdışında Yaşayan Soydaşlar ve Basından Sorumlu
Komite Başkanı ŞHALAHO Asker çok çalışıyor. İşte bu da olursa,
köye de yakın olan Krasnodar'da mesleğimle alakalı bir işte
bulurum, ailemi de eksiksiz geçindirebilirim.
|