Çocukluğumuzda, “Maskeli Süvariler” filmleriyle, çizgi
romanları bizi çok etkilerdi. Bu süvariler birer kahramandı ve
kötülerin acımasız düşmanıydı. Sonra bu maskeli kahramanlara
başkaları eklendi. En popüleri de Zorro oldu.
O zamanlar düşünemezdik, bir kahraman neden gözlerini saklar?
İlk bakışta bunun bir emniyet olduğu akla gelebilir. Peki
neden maske? Çünkü kahramana bir gizem verirdi.
Şimdi maskeli kahramanlar yok. Düşlerimizi süsleyen Teksaslar,
Tom Miksler, Zagorlar, Karaoğlanlar da yok. Bu çizgi roman
kahramanlarının ortak özellikleri kötülerle savaşırken bile
prensiplerinin olmasıydı. Örneğin hiçbir zaman pusu
kurmazlardı. Kötünün arkasındaysa, kendisine dönmesini
beklerlerdi.
Asla saygısız değillerdi. Alay etmezlerdi. Ciddi ama asık
suratlı değillerdi.
Şimdiki kahramanlara hiç benzemezlerdi. Günümüzde artık pusu
kurmak, yanında korumalarla gezmek ve insanların doğal
haklarını yemek kahramanlık oldu. Teke tek kavgalar tarihe
gömüldü.
Peki biz Çerkeslerin gerçek kahramanları nasıldı? Elbette
hepsi mükemmel insanlardı. Üstüne üstlük fazlalıkları da
vardı. Ancak biz hiçbir zaman onları ne film ne de çizgi
olarak göremedik. Sadece dinlerdik. O nedenle de her
anlatılışta farklı bir kahraman prototipi çıkardı karşımıza.
Çizgi roman özellikle 6-15 yaş grubunun eğitimi için oldukça
etkili bir eğitim aracadır. Ötesi, kitap okuma alışkanlığı
yaratır. Çok yorucu ve zahmetli iştir. Senaryosu yazılacak,
bunlar kareler haline getirilecek, her kare devamlılık
açısından özenle çizilecek, konuşmalar balonlara
yerleştirilecek. Matbaa, dağıtım derken çok uzun ve çetin bir
yoldan geçilecek.
Dünya üzerinde yaşayan çok nitelikli ve yetenekli
ressamlarımız var. Onlar bu çizgi roman konusunda yeterli
ekonomik desteği görseler inanılmaz güzel yapıtlar ortaya
çıkabilir.
İnanılmaz bir trajedi olan 21 Mayıs sürgünü çizgilere
dökülebilir. Çocuklarımızın minik kütüphanelerinde başucu
kitabı olabilir.
Çok fazla yerinde sayan bir toplumuz. Değerlerimizin bir araya
getirilmesi çok zor oluyor. Bir türlü az konuşup çok iş yapma
aşamasına gelemedik.
Yeteri kadar yerimizde çakılı kaldık. Ressamlarımıza destek
olalım, projeler üretelim, herkes kendine düşen bölüm için
emek ve zamanını harcasın. Artık kahramanlarımız
çocuklarımızın elerinden bırakmadıkları çizgi romanlarda
ölümsüzleşsinler.
SonSöz
Çerkes, vatanından kovulmayandır. (Kuban)
|