Birinin adını anmadan eleştiri
yapmak bu denli zor mu bilemiyorum.
Thamadem Necdet'le tanışalı yaklaşık 6 yıl oluyor. Herkes kaçarken o benimle
iletişim kurdu. Başkaları -afedersiniz- öküz altında buzağı ararken, o beni
kardeşi gibi gördü. CC'ya ilk günden bu güne değin her platformda destek verdi.
CC'yı CC yapan en önemli insanlardan biri oldu.
Bu süreç içinde thamade Necdet'ten öğrendiklerim Eskişehir Kuzey Kafkasya
Derneği'ne ilk adım attığım günden bu güne kadar (Yaklaşık 33 yıl)
öğrendiklerimden yüzlerce kat fazla oldu.
Aşağı yukarı herkeste şöyle bir imaj oluştu: Necdet Hatam CC'nın üzerinde yoğun
bir etkisi var. Bu yargının temel nedeni çok üretken olmasıydı oysa. Biraz da
üzerine aktifliğini ekleyiniz.
Necdet Hatam çok büyük düşlerin peşinde -çoğunun gülüp geçtiği- yıllarca koştu,
koşuyor. Bana göre cephede savaşarak bacağını yitirmiş bir gazi kadar kahraman
biridir.
Herkes özel yaşamını allak bullak edecek düzeyde kendini anavatana adayamaz. En
azından ben adamadım.
Tüm bunlara karşın thamade Necdet'in de her insanda olabilecek yanlışları
olmuyor değil. Anavatan ve dönüşe duyduğu heyecan ve sadakat nedeniyle yaptığı
çıkışlar, onu çevresinde antipatik kılmasına yetiyor.
Bazen yüzde yüz haklı olduğumuz durumlarda bile kırmamamız gereken insanlar
olabilir. Yani ben haklıyım, o haksız. Olsun. Kırmaktansa o haklı olsun. Çünkü
haklılık -ya da doğru- göreceli kavramlar. Bugün haklı olduğunuz konuda yarın
haksız olabilirsiniz. Bu durumu düzeltmek olanaklı olabilir. Ancak bir insanı
kırarak onu üretmekten alıkoyarsak haklı olmamız hiçbir anlam taşımaz.
Konuyu çok dağıtmadan asıl diyeceklerime geleyim.
CC'nın en önemli yazarlarından Hatko Schamis, daha önce thamade Necdet'in bu tür
kişi üzerinden eleştirilerini doğru bulmadığını, yinelenmesi durumunda CC'da
yazmayı bırakacağını belirtmişti.
Thamade Hatam, bu ''tehdit''i ciddiye almadı ve geçen hafta yine Shamis'in üzerinden düşünce ve eleştirilerini yazdı.
Sonra ne mi oldu?
Schamis bugün makalesini gönderdi. Altına da CC'dan artık ayrılmasının zamanının
geldiğini bildirerek.
Bunun sonucu ne olacak?
Kolay yol şu: Tamam Schamis nasıl istersen, deyip yolları ayırmak.
Oysa bize düşen; Schamis'in bu arzusunu yerine getirip, düşüncelerini insanlara
aktarmasına devam etmesini sağlamak.
Burası gönüllü insanların bir araya geldiği bir yer. İstifa kurumu yok. İsteyen
yazar, istemeyen yazmaz. Ancak bu durum CC açısından zor olduğu kadar benim
açımdan da çok zor bir durum. Çünkü, CC
-sanılanın aksine- benim yönetimimde yürümüyor. Ben sadece koordine görevini
yüklendim. O kadar. Bu koordine sırasında ''yargıç'' pozisyonuna geldiğim
zamanlar olmuyor değil. Bu rahatsız edici durumdan CC'nın o anda ulaşabildiğim
diğer yazar ya da görev yapan arkadaşlarımıza danışarak kurtuluyorum.
Thamademizden ricamız artık sevgili Schamis üzerinden eleştirilerini ve
düşüncelerini okuyuculara aktarmamasıdır.
Sevgili Schamis'ten de ricamız kişisel olmadığı sürece bu tür eleştiri ve
düşünce aktarımlarının kaçınılmaz olduğunu kabul etmesidir. Yani insanların özel
yaşamını, tercihlerini, yaşam biçimini eleştirmek ya da değerlendirmeye kalkmak
başka, kişilerin düşüncelerini eleştirmek ya da değerlendirmek başka.
Son Söz: Çerkes, sıcak evinde otururken,
soğukta evsiz kalanları düşünüp bir şeyler yapmaya çalışandır. (Kuban) |