İki olmak, arada durmak ne zor geliyor
bazen insana...
İki bilinmeyenli bir denklemi çözecek
formülün arasına gizlenmiş asal bir sayıydım ben. Kendimden
başkasına bölünemeyen...
Doğru cevabı biliyordum ama sonuca
ulaşmak için izlenmesi gerekli yolu bulamamıştım bir türlü.
Hiçbir kitabın yazmadığını, hiçbir
bilginin bilmediğini biliyordum bu sorunun cevabını. Çünkü soru da
bendim cevapta.
Ne garip şey iki olmak...
Ne güzel ifade ediyordu Babug Ergün
beni, bizi.
Türk Türkiye'de
Arap Suriye'de
ve İspanyol İspanya'da
Halkım Türkiye'de
Halkım Suriye'de
ve halkım İspanya'da
bir hata var bu denklemde
bir hata var
ama nerede? *
Hayatta en karmaşık soruları bile
çözmüş ben bu soruda tıkanmış kalmıştım. Cevabı bildiğimi bilmemek
belkide bu acıyı veren şeydi bana.
Yıllarca hem Kafkasyalıydım hem de
Diasporalı
Hem soru idim hem cevap
Hem köylü idim hem şehirli
Dedim ya hep iki oldum ben. Yıllarca
tek olmaya çalıştım. Olamadım.
Üstelik iki olmayı bile beceremedim...
Ne garip.
Ne Kafkasyalı olabildim, ne de
diasporalı
Ne köylü olabildim, ne de şehirli...
"Şu şehirliler, boğulup kalıyorlar o
koca binaların arasında, o insan kalabalığında. Allak bullak
oluyor kafaları. Kıt kanaat geçiniyorlar, bazen oluyor kendilerini
unutuyorlar. Ama her ne hikmetse hiçbiri tekrar dönmeyi düşünmüyor
köyüne" diyordu bir büyüğüm ve ekliyordu; bizi şehir bitirdi...
Şehrin büyüsü mü bu. Öyleyse ne kötü
bir büyü.
Kötü cadının büyüsüne kapılanlardandım
bende.
Kendimi hep şanslı hissederdim. Bir
köyüm vardı. Sürekli olmasa da yazları gidebileceğim. Her yaz
büyük bir sevinçle giderdim köye. Ne çok imrenirdim köyde
yaşayanlara. Onlarda bana.
"Ne güzel şehirde yaşıyorsun. Tüm
imkanların var" derlerdi arkadaşlar. Hiç birini anlamazdım. Böyle
güzel bir köy varken imrenilir mi şehre.
Bazıları da sevmezdi hiç şehirlileri.
Şehirlilerin bazıları da köylüleri.
Şehirliler köylüleri küçümser, onları
hiçbir şey bilmeyen basit insanlar görürler, kimi zamanda
aşağılarlardı.
Köylüler, özellikle köyden ayrılıp
şehre yerleşmiş bilmiş insanlardan nefret ederlerdi. Bende
sevmezdim öylelerini.
Her şeye karışan, her şeyi bildiğini
sanan insanlar.
İki olmak, arada durmak ne zor geliyor
bazen insana...
* BABUG Ergun Yıldız |