“Ben Çerkes’im!” diyorsun.
Bu
kültüre sahip çıktığını söylüyor,
kültürünle övünüyorsun.
Ne güzel!
Demek ki gelenek ve göreneklerini benimsiyor,
“xabze” kurallarını
baş tacı ediyor, bu
köklü kuralların yaşatılması gerektiğine inanıyorsun.
Harika!
O halde sen, kültürüne duyarlı,
donanımlı bir Çerkessin.
Tebrikler!
Bilirsin, milletleri kültürleri yaşatır.
Çerkes toplumunu yaşatan da “xabze” dediğimiz
kültür kodlarıdır.
“Xabze” varsa vardır bu topum.
Kültür kodları kaybolan toplum için kimseler
yapamaz yorum.
SENİN
SADECE SÖYLEMİN ÇERKES!
Şimdi gelelim işin özüne.
Dostum,
senin ya söylemin yanlış ya
da eylemin.
İzliyorum seni, Çerkese hiç benzemiyor
halin, tavrın!
Düğününde bulundum;
davul zurna.
Yemeğini yedim;
dolma, paça.
Dilin;
Türkçe, Rusça, Arapça...
Oturuş ve kalkışını gördüm;
kabaca ve kuralsızca.
Adın yabancı, soyadın da…
Gayrısı var mı bunun,
pes!
Senin sadece söylemin
Çerkes!
SÖYLE,
BU NE HAL!
“Çerkesim ben, ben
Çerkesim!” diyorsun.
Galiba sen
gönül eğlendiriyorsun.
Baktım
sosyal medyadaki paylaşımlarına.
Bu mu “xabze”den anladığın,
bu mu Çerkeslik?
Bu manzara inan tek kelimeyle
rezillik!
YAPMA
NE OLUR?
Sevgili dostum, sen farkında değilsin galiba.
Bakıyorum da davranışların asla
“xabze” ye uygun değil senin.
Oysa “xabze”
hayat tarzın olmalıydı.
Oturuşun, kalkışın bu kurallara uymalıydı.
Dostum, her gün sosyal medyada
eşini, çocuğunu paylaşıyorsun.
Paylaşma ne olur!
Sevgili dostum,
anne karnındaki çocuğunu
teşhir ediyorsun.
Etme ne olur!
Yediğin yemeği, içtiğin kahveyi, giydiğin
çorabı…
Herkes
görmese de bilmese de olur.
Bunu yapma ne olur!
Sen çok
kötü örnek oluyorsun.
Olma ne olur!
|