Ben, sen, biz, siz… folklorik öğelerle gönül eğlendirirken,

Tabanı delinmiş kültür gemisi hızla su alıyor.

Gemi batıyor!

Güvertede düğün var,

Müzik harika, danslar o biçim,

Neşe, huzur ve mutluluk on numara.

Gülücükler, kahkahalar, tatlı nameler birbirine karışıyor.

Gemi batıyor!

Thamadeler koyu sohbette,

Yemekler nefis,

Çaylar tavşankanı,

Güzel kızlar ve yakışıklı gençler hallerinden memnun, çılgınca eyleniyor.

Oysa gemi batıyor!

Kaptan, oldukça mutlu, umurunda değil gemi ve sakinleri,

O, güvertede gülüp eğleniyor.

Tayfalar, durumdan memnun, ortamla coşuyor.

Bak, gemi yan yatmış, batıyor!

Bir çığlık,

“Batıyoruuuuuz!”

Vahameti kavrayan birkaç kişi telaşla kaçıyor, kaçışıyor.

Oysa kalabalık, bu bağrışmaları duymuyor,

Bu koşuşturmaları görmüyor.

Herkes halinden memnun, mutlu.

Ahali, sevinçli, coşkulu.

Bayrak, güvertede mahzun,

Bayrak, tedirgin.

Bayrak, tarihte yaşadığı kara günleri hatırlıyor.

Bayrak ağlıyor!

Sular yükseldikçe müzik de yükseliyor!

Danslar hızını arttırıyor!

Görenler, “Geminin batışı kutlanıyor!” sanıyor.

Gemi hızla batıyor!

Geminin altı delinmiş,

Gemi su almış,

Gemi yan yatmış,

Gemi batmış,

Kimin umurunda?

Bu ne gaflet!

Bu ne korkunç bir hal!

Bu gemi batacak,

Bu gidişle kurtulan olmayacak!

Peki, nedendir bu vurdumduymazlık, bu aymazlık?

Göz göre göre batıyor gemi, sakinler neden tedbir almaz?

Kaptan ve mürettebat niçin görevini yapmaz?

Yetişkinler ve yaşlılar niye bu kadar rahat, niçin çare üretmez?

Herkes gösterişte, eğlencede…

Gemi yan yatmış batıyor!

Peki, kim uyanacak,

Kim, kimi uyandıracak!

Bu gemi ve sakinleri nasıl kurtulacak!