Mutlaka farkındasınız, Kötümser olmak için çok sebep var. Ama her şeye rağmen
iyimser olmak gerek.
Sözü, hiç dolaştırmadan söyleyeyim.
Birazcık da zülfüyâre dokunayım.
Bu defa
“thamade” lerden dert yanayım.
Ne yazık ki gençlerimizin birçoğu
kibirli, kifayetsiz ve
muhteris “thamade” ler yüzünden
kültürel değerlerine mesafeli duruyor.
Sevmiyor,
sevemiyor değerlerini.
Tanıyamıyor kültürünü.
Keşfedemiyor derununu.
Ama bu gerçeği seslendirmek
yürek ister.
Vay bu ifadeleri dillendirenin haline!
Başlarız hemen bir ağızdan:
Ne demek şimdi bu?
Olmadı işte!
Yahu “thamade” kutsalımızdır bizim!
Büyüklere kim dil uzatabilir?
Yaşlılar hata yapar mı?
Onlarda kibir olur mu?
Neler de neler!
“Kültürel iletişimde arıza varsa, ortada
bir eksik, bir yanlış, bir kusur varsa
bulun gençleri.”
Gençler!
Mutlaka suçludur onlar!
“Baksana şu gençlere!”
“Hani nerede saygı, nerede hürmet?”
“Nerede incelik, nerede zarafet?”
“Hani kültürel duyarlılık?”
“Yok, yok bu dava bu gençlerle yürümez!”
Kardeşim,
Ben sana
“Thamadeler kültürü rehin almış!” diyorum.
Dahası var mı bunun?
Oysa bilenlerle, öğrenmek isteyenler
buluşmalı değil mi?
Yani yetişkinlerle gençler.
Böyle sağlanmaz mı kültür iletişimi?
Değilse gençler kimden öğrenecek hayatı?
Kimden öğrenecek kültürü?
Değerlerini nasıl yaşayacak modelsiz, kılavuzsuz?
SINIFTA KALIYORUZ
Kültür iletişiminde sınıfta kalıyoruz.
Gençler iyi yetişmiyor.
Gençler modelsiz.
Gençler moralsiz.
Gençler ilgisiz.
Gençler duyarsız!
Gençler gönülsüz!
Okumayan,
Dinlemeyen,
Araştırmayan, merak etmeyen bir nesil ne korkutucu şey değil mi?
Daha da korkunç ve korkutucu olanı ise büyüklerin hali!
İTİRAZ EDEN YOK MU?
Ne olur biri kalksın desin ki:
Hayır, siz çok karamsarsınız.
Büyüklerimiz gençlere gereği gibi model oluyor.
Çerkes gençleri okuyor, araştırıyor, diline ve
kültürüne hâkim yetişiyor.
Biz büyükler, yöneticiler ve yetkililer olarak bu işin ciddiyetinin
bilincindeyiz.
Baksana, biz yetişkinlerin en öncelikli meselesi gençliğin eğitimi değil mi?
Zira gençlik, geleceğimizdir, bunun bilincindeyiz.
Ailelerimizin, derneklerimizin kültürel eğitim adına bu olağanüstü
çabaları asla inkâr edilemez.
EĞER ONLAR DA OLMASA…
Yok efendim yok,
Acımız büyük.
Gençler iyi yetişmiyor.
Gençlerle kültür iletişimi sağlanamıyor.
Yetişkinler duyarsız, ilgisiz…
Yaz dönemi köy gezilerini, düğünleri,
şenlikleri, festivalleri, cenazeleri… fırsat bilip bu etkinlikleri
iyi değerlendirebilsek kültürel bilinçlenmede mesafe kat ederdik
ama nerede?
Peki, diline hâkim,
Kültürüyle barışık,
Eğitimini tamamlamış,
Donanımlı gençlerimiz yok mu?
Olmaz olur mu?
Eğer onlar da olmasa…
|