...................
...................
GENÇLİĞİMİZ ve BİZ
01.08.2015
YEMUZ Nevzat Tarakçı
...................
...................

Mutlaka farkındasınız,
Kötümser olmak için çok sebep var.
Ama her şeye rağmen iyimser olmak gerek. 

Sözü, hiç dolaştırmadan söyleyeyim.

Birazcık da zülfüyâre dokunayım.

Bu defa “thamade” lerden dert yanayım.

 

Ne yazık ki gençlerimizin birçoğu kibirli, kifayetsiz ve muhteris “thamade” ler yüzünden

kültürel değerlerine mesafeli duruyor.

Sevmiyor, sevemiyor değerlerini.

Tanıyamıyor kültürünü.

Keşfedemiyor derununu.

 

Ama bu gerçeği seslendirmek yürek ister.

Vay bu ifadeleri dillendirenin haline!

 

Başlarız hemen bir ağızdan:

Ne demek şimdi bu?

Olmadı işte!

Yahu “thamade” kutsalımızdır bizim!

Büyüklere kim dil uzatabilir?

Yaşlılar hata yapar mı?

Onlarda kibir olur mu?

Neler de neler!

 

“Kültürel iletişimde arıza varsa, ortada bir eksik, bir yanlış, bir kusur varsa bulun gençleri.”

Gençler!

Mutlaka suçludur onlar!

 

“Baksana şu gençlere!”

“Hani nerede saygı, nerede hürmet?”

“Nerede incelik, nerede zarafet?”

“Hani kültürel duyarlılık?”

“Yok, yok bu dava bu gençlerle yürümez!”

 

Kardeşim,

Ben sana “Thamadeler kültürü rehin almış!” diyorum.

Dahası var mı bunun?

 

Oysa bilenlerle, öğrenmek isteyenler buluşmalı değil mi?

Yani yetişkinlerle gençler.

Böyle sağlanmaz mı kültür iletişimi?

Değilse gençler kimden öğrenecek hayatı?

Kimden öğrenecek kültürü?

Değerlerini nasıl yaşayacak modelsiz, kılavuzsuz?

 

SINIFTA KALIYORUZ

Kültür iletişiminde sınıfta kalıyoruz.

Gençler iyi yetişmiyor.

Gençler modelsiz.

Gençler moralsiz.

Gençler ilgisiz.

Gençler duyarsız!

Gençler gönülsüz!

Okumayan,

Dinlemeyen,

Araştırmayan, merak etmeyen bir nesil ne korkutucu şey değil mi?

Daha da korkunç ve korkutucu olanı ise büyüklerin hali!

 

İTİRAZ EDEN YOK MU?

Ne olur biri kalksın desin ki:

Hayır, siz çok karamsarsınız.

Büyüklerimiz gençlere gereği gibi model oluyor.

Çerkes gençleri okuyor, araştırıyor, diline ve kültürüne hâkim yetişiyor.

Biz büyükler, yöneticiler ve yetkililer olarak bu işin ciddiyetinin bilincindeyiz.

Baksana, biz yetişkinlerin en öncelikli meselesi gençliğin eğitimi değil mi?

Zira gençlik, geleceğimizdir, bunun bilincindeyiz.

Ailelerimizin, derneklerimizin kültürel eğitim adına bu olağanüstü çabaları asla inkâr edilemez.

 

 EĞER ONLAR DA OLMASA…

Yok efendim yok,

Acımız büyük.

Gençler iyi yetişmiyor.

Gençlerle kültür iletişimi sağlanamıyor.

Yetişkinler duyarsız, ilgisiz…

 

Yaz dönemi köy gezilerini, düğünleri, şenlikleri, festivalleri, cenazeleri… fırsat bilip bu etkinlikleri iyi değerlendirebilsek kültürel bilinçlenmede mesafe kat ederdik ama nerede?

 

Peki, diline hâkim, 

Kültürüyle barışık,

Eğitimini tamamlamış, 

Donanımlı gençlerimiz yok mu? 

Olmaz olur mu?

Eğer onlar da olmasa…