Seni çok sevdim ben!

Senin o asil Çerkes duruşunu,

O anlamlı oturuşunu,

Düğündeki oyununu, sahnedeki sunumunu…

Seni çok sevdim ben!

Dil anlayışını,

Kültüre bakışını,

Gülüşünü,

Akordeon çalışını,

Fıkra anlatışını…

Sen ne tatlı birsin.

Sen ne güzel oynuyorsun “Kâfe”yi,

Ne güzel yaşattın Nart Dedenin hatırasını.

Ben seni çok sevdim!

Sen, şensin, şakraksın, samimisin, pozitifsin.

Tarihini bilir, ana dilini gayet güzel konuşursun.

Düşünürsün, sorgularsın, okursun, yazarsın…

Sen ne güzel bir genç ne harika bir Çerkes’sin!

Geçen gün festivalde gördüm seni.

Mutluydun, coşkuluydun.

Hep koşturdun, eşini dostunu kucakladın durdun.

Yüreğin dağlar gibi…

Sana imrendim durdum.

Dün dernekteydin, programı sen sundun.

Bilgin, tavrın ve güler yüzünle hep örnek oldun.

İnan ben seni çok sevdim!

Bugün parktaydın.

Arkadaşlarınlaydın.

Kulak misafiri oldum.

Sohbet konunuz:

Gençlik,

Gelecek,

Kültürel erozyon,

Kimlik bunalımı,

Uyum, birliktelik…

Ne güzel ne hoş…

Gururlandım, hepinizi yürekten alkışladım.

Ben seni çok sevdim.

Senin yazın belli, turan belli.

Kültürünle barışık, toplumuna alışıksın.

Yoksa sen benimle ezelden mi tanışıksın?

Ben seni çok sevdim.

Sahi sen ne güzel birisin!

Kültürünün hakiki bir erisin.

Haydi bakalım, alkışların en güzeli sana gelsin!

Seni çok sevdim ben.

Seninle gurur duydum.

Duygulandım, ümitlendim…

Sen, geleceğim,

Sen ümidim, enerjim…

Sen her şeyim!