AZMİ BERBEROĞLU ŞİİRLERİ

ÇERKES’in TÜRKÜSÜ

Ben, GÜLÜŞ’te anlam ararım,
SUSUŞ’ta mana,
EREK’lerime kan sıçradı,
O bir SON’du,
SÜRÜLMEK’le bitse eğer.
Ben doğurdum o GÜNEŞ’i,
Orada,
ÖZGÜRLÜĞÜN başucunda,
Nöbetteyim GECE’lerce.
BEN’den gebe O KARADENİZ,
O KURŞUN, o AT, o SÜRGÜN benim için.
Kollarım TANK, ROKETATAR,
Bilgisayar BEYNİM.
BEN,
Tüketilemeyen ÇERKES’im

ELBRUZ

ELBRUZ; Dorukların kaplı BUZ.
Bilirim, Seversin KAFKAS’lı yiğitleri,
Çünkü O, ve Onlar,
KAFKASLARIN,
Özgürlük GÜNEŞİYDİLER.

Derinlerden gelen bir SES,
Ağlıyordu YÜREK’ten.
Vah KAFKAS’lım Vah,
DİYEREK’ten.

Zalim çoktu ÇARLIK’ta,
ZULÜM,
Tıpkı bir KARABULUT gibi.
ÇÖKTÜ,
KAFKAS’lımın tepesine.

Derinlerden gelen bir SES,
Ağlıyordu YÜREK’ten.
Vah KAFKAS’lım Vah,
DİYEREK’ten.