Deniz P. Musaözlü

DAĞLARIMA AŞIĞIM BEN

Rüzgarı olup esmediğim
Kartalı olup uçmadığım
Abregi olup coşmadığım
Dağlarıma aşığım ben.

Yıllar yılı yüreğimde
Taşımışım görmesem de
Kah Serap olur günde
Dağlarıma aşığım ben.

Denizlerin ötesinde
Bir yer var ki su gönlümde
Gözlerim kapanmadan görsem
Bendim yatar huzur içinde.

 

VATANIM BENİM

Yollarına düşüp gideceğim yerler
Yaban değildir. Vatanım benim
Her cefasına göğüs gereceğim
Gurbet değildir.topragım benim

Şeyh Şamiller diyarıdır
Hacı Murat otağıdır
Mansur’umun  yatağıdır
Kafkasya’m  vatanım benim.

Dağlarında kartallarım
Kanatsız uçar atlarım
Ruhları beni bekler atalarım
Kafkasya’m, Vatanım, Cennetim benim.

 

GÖNLÜM

Gönlüm düştü yollara
Kah yaya,Kah atlıyım
Bir deniz var önümde
Uçarım kanatlıyım.

Ne Karadeniz’in dalgaları
Ne fırtınalar tutar beni
Öyle bir hasrettir içimde
Günden, güne yutar beni.

 

BİR LAKABIM KALMIŞ: ÇERKES

Yaşım gelmiş kırkbeşine
Dilin dönmüyor sesine
Ayaklarımda bir zincir
Ne Kazaska ne Simka bilir.
Kaybetmişim benliğimi
Kimliğimle beraber

Bir lakabım kalmış: Çerkes
Lakabıma olmalı; saygı duyardı herkes
Diskolarda Rock and Rollu
Düğünlerde Harmandalı
Çiftetelli de neyin nesi
Zeybekte var madalyonum.

Bir lakabım kalmış: Çerkes
Benliğime girmiş herkes
Kimliğimi sorma gitsin
Kahreder Ata’sını benim halime düşen herkes.

 

BENİM YURDUM

Benim yurdum Kaf Dağı’dır
Sürgün olsam da bu Alemde
Tereklerde doğmuş Ruhum
Atalarımın doğduğu yerlerde

Dağlarımda gezer ruhum
Bendim tutsak gurbette
Sürgünlerde doğmuşum ben
Atalarımın doğmadığı yerlerde