Jane Kırmız Şiirleri

Çeviri: GHUNEKHO K. Özbay

ASKERE GİDEN GENCİN ŞARKISI

Askere gitmek için yola çıktığımda,
Neş’eyle beni uğurlarken,
Beni sevince koyan konuşmaların,
Kalbimde tüm söylediklerin.

Beni severek beklemek isteyişini,
Söylemiştin,inanıyorum sana.
Bazen kuşkulanıyorum,
Mektupların gecikince.

Beyaz güvercinim,sevgilim,
Seni isteyenlere ümit verme.
Ela gözlüm seni seviyor,
Sevgimi sana veriyorum.

Askerliğim bitince yanına gelip,
Gerçek sevgimi,
Kalbimden geçenleri anlatıp,
Seni,gelin olarak evime götürmek isterim.

KIZIN CEVABI

Ah sevgilim,sen söylüyorsun,
Resminle beni çağırırsın.
Haberini beklerim,
Duymazsam canım sıkılır.

Beni isteyenler çok,
Ama beni kandıramazlar,
Senden başkacını gözüm görmez,
Kalbimdesin,canım sevgilim.

Yiğit asker dedirterek,
Güzel vatanımızı korursan,
Kız olarak sözümü tutarım,
Dönene değin beklerim seni.

Dönünce çokta sevinir,
Sevinçle karşılarım seni.
Ben sözümü tatar,
Bir ömür birlikte oluruz.

Düşüncelerini gerçekleştirmek,
Ne kadarda güzelse,
Sevgimizde temizse,
Onu birlikte kollayalım.

ANLA BENİ

Yanına gelmek istediğimde,
Söyleyeceklerimi hazırlarım.
Yanına varınca da,
Dilim tutulur,
Neden beni anlamıyorsun ki?

Yanına çokta gelirim,
Ben bilirim sevgilim,
Gelmek istiyorum sana,
Kalbim durmaz yerinde,
Beni neden anlamıyorsun ki?

Vereceğin söz için,
Bekletme beni güzelim.
Bu kadar fazla acıya,
Katlanamıyorum artık,
Neden beni anlamıyorsun ki?

DEXENAGH’UN CEVABI

Hoşa gitmekle,
Kimseyi sevemezsin,
Acele etmeden,
Nelerin olacağına bir bakalım,
Sende beni neden anlamıyorsun ki?

Çokta yanıma gelirsin,
Hiçte üzülmem,sevinirim.
Devamlı gözümde de olursun,
Seni daha da çok severim,
Sende beni neden anlamıyorsun ki?

Hoşa gitmekle,
Kimseyi sevemezsin,
Acele etmeden,
Nelerin olacağına bir bakalım,
Sende beni neden anlamıyorsun ki?

BİR LOKMA EKMEK

Bir lokma ekmeğin,
Haberini anlatayım size,
Bir gün yolda giderken,
Önümde bir genç gidiyordu,
Yarım ekmeği koltuğuna sıkıştırmış,
Bir lokmada ağzındaydı.
O niçin yolda yiyordu?
Niçin evinde yememişti?
Belki fırat bulamadanda yola düşmüştü,
O zaman affedebilirizde.
Ben o çocukta gördüm,
Artan ekmeği tozların içine atttı.
Gencin yaptığı hiçte yakışmadı,
Onun hareketlerinide hiç beğenmemiştim,
O nmeti bir adam alıp,
Bir ağacın ardına bıraktı,
-Olmazsa kuşlar yer,
Onlara yem olur diye.
Gözlerimle gördüğümü unutmam,
Onu herzamanda yaşarım.
Savaşın ortalarıydı,şiddetliydi,
Faşistlerle çevrilmiştik,
Biz askerler açtık,
Üç gündürde yemek yememiştik,
Bir ihtiyar bizleri sevindirdi,
Bir dilim ekmek vererek,
Onu bölüşmüştük,lokma,lokma,
O canımıza can katmıştı,
Şimdi o ekmek gözümde tüterken,
Ekmeği atanı kınıyorum.

İKİ MEKTUP

(Kız)
Vatanımız için savaşa
Gittiğine sevindim.
Kendine hiçte acımayışın,
Senin yiğitliğini gösterir.
Toplar patlar,sesler yayılır,
Kara duman her yeri kaplar,
Şimdi düşmanı yok etmek için,
Cephedesin sanırım.
Şansın yardımcın olsun,
Sen korkma düşmanlardan,
Kötülükten sakınarak yaşa,
Savaşın sonunu düşünüyorsan,
İsterim bir mektup yazmanı,
Eğer yazma fırsatını bulamazsan,
Ver selamını rüzgara,o bana getirir,
Senin selamın ulaşınca,
Men çokta mutlu olurum,
Seni görmüş olurum,
Mutlulukla gözümde canlanırsın.

(Erkek)
Haberimi alamayınca,
Sakın kendini üzme,
Senin beklemek için verdiğin sözü,
Hatırlayarak beni bekle,
Yazın kavurucu sıcağında,
Kışın dondurucu soğuğunda,
Ben döneceğim yanına,
Çok mektupların cebimden dökülür,
Cevaplarını veremedim onların,
Seni unutmadım,kalbimdesin,
Nereye gitsem de kartın yanımda,
Ağaçlar tomurcuklanıp,otlar yeşerince,
Ben köyümüze döneceğim,
Sende beni karşılayıp,
Vatan için yaptıklarımıza,
Sende benimle sevineceksin.