XYETÆGKATI KOSTA

Hategkatı Levan’ın oğlu Kosta, 1859 yılında Lermantov’un ölümünden 18 yıl sonra, Surçenkov’un ölümünden iki yıl önce dünyaya geldi.

Kosta, Nadson’un, Vrubel’in, Senov’un akranı idi. Gerçan, Tolstoy, Nekrasov, Çernişevk, Repin ve Çaykovski ile aynı devirde yaşamıştı. V.V.Vecesayini ve V.İ.Smirnov’la da dost idi. Kosta’yı bu saydığımız ünlü isimlerin düzeyinde saymamız mümkündür.

Doğduğu memleket ve insanları uğruna canlarını da fedaya hazır olan bu kişilerin düzeyine…

Kosta’nın bize miras olarak bıraktığı eserler çok yönlü ve çok çeşitlidir. Şöyle yazıyordu: “Ben ressam ve halk şairiyim”. Gerçekten de o şairdi, projeciydi, dramaturgtu, halkçıydı, ressam ve etnograftı. Kosta’nın yurtta ve dünyada akisler uyandıran armonisi, düşleri ve hikayeleri halkın yaratıcılığı ve sevgisi üzerine inşa edilmişti. Darbımeseller, şarkılar ve daha başka hayret uyandıracak yazılar yazıyordu. Eserlerinin hepsinde kendi yarattığı temaları işliyordu “Yüksek Kaygıları” gibi. Tek eseri olan “İron Fendır (İron Armoni)” adlı kitabı bu tema üzerine meydana getirilmiştir.

Kosta’nın yazıları her zaman aydın fikirler içeriyordu. Bu fikirlerin her satırı ve her sözü insanın hafızasına çivi gibi işliyor ve derin düşünceye dalmasına sebep oluyordu.

Doğduğu ülkede yaşayan fakir ve ezilmiş halkının kederinden şairin yüreği derinden sızlıyor ve patlamağa ulaşıyordu:

“Ben yazılarımı para karşılığında satmayı hiç bir zaman düşünmedim, bir tek satırı için bile hiç bir kimseden bir tek kuruş almadım, yaralı kalbimden dışarı fırlamak isteyen fikirlerden başka hiç bir şey yapmadım” demekte idi.

Bu sözleri onun hayata ve yaratıcılığa bakış açısının hiç değişmediğini açıkça göstermektedir.

ŞİİRLERİ
   Çeviri:Mamşıratı İrme Ö.Temurlenk

Зæрдæйы сагъæстæ Jærdæyı şağæştæ Gönülden ağıtlar
зарджытæ, кадджытæ jarcıtæ, kadcıtæ şarkılar, övgüler
æмæ æмбиcæндтæ æmæ æmbişændtæ ve efsaneler

ХЕТÆГКАТЫ КЪОСТА
(XYETÆGKATI KOŞTA)
КОСТА ХЕТАГУРОВ
ИРОН ФÆНДЫР-İRON FÆNDIR-İRON FÆNDIR

ÖDEV

Bağışla, eğer şarkım sana,
Gelirse şayet, ağlamaklı,
Kimin gönlü ağıt istemezse,
O söylesin dilediği şarkıyı!…

Ben halktan daha az saklasam,
Borcumu bir gün ödesem,
O zaman böyle üzgün söylemem,
Duyulmaz ağlamaklı sesim…

NIŞTUAN

Nıbbаr mın, kæd- iu dæm mæ jаræg,
Kæuægаu fækæşа, mıyyаg,-
Kæy jærdæ næ аgurı qаræg,
Uıy jаræd yæхi fændiаg!..

Æj zıllæyæ khаddæр kuı dаrin,
Kuı bаfidin işkuı mæ хæş,
Uæd аftæ ænkhаrdæy næ jаrin,
Næ quışid mæ kæuın qælæş…

CESARET

Bana sert bakma,
Yaşlı babam,
Yüreğini sıkma,
Yüreğim benim!

Babasının gönlünce
Oğul nerede bulunur?
Gençlikte yanılma
Olmaz kusur!

Şanınla, şerefinle
Tartmam kendimi,-
Bırak beni kendi tadımda,-
İstekle iyilik olur mu?!.

Ben silahla oynamam,
Ben binici değilim;
Kılıç çekemem
Gücüm yok benim…

Bana kibirliler gülsün,
Sen muhatap değilsin!
Pulluğum, öküzüm-
Hazırdır benim!

Pulluğum, öküzüm-
Fændır’ım, fikrim;
Şarkım, türküm –
Gıdasıdır yaşamım.

Halkımızın yüreği-
Tarlamın hasadı;
Yurdumuzun ağıtları-
Sonbaharımın harmanı…

Erzakla dolu ambarım,
Bereketli toprağım,
Kağnıdır arabam,
Genişçedir yolum…

Yoksulluğumdan korkma,
Yaşlı babam,
Gönlünü sıkma,
Gönlüm benim!

NIFŞ

Tıjmægæy mæm mа kæş,
Mæ fıdı jærоnd,
Dæ jærdæmæ mа хæşş
Mæ jærdæyı kоnd!

Yæ fıdı fændiаg
Kæm væyyı fırt dær?-
Læppuyæ rædiаg
Næ væyyı ævjær!

Dæ nоmıl, dæ kаdıl
Næ bаrın mæхi,-
Nıuuаz mæ mæ аdıl,-
Fændоn хоrj кæm i?!.

Æj tоppæy næ qаjın,
Æj bаræg næ dæn;
Æхşаrgаrd æşlаşın
Mæ bоn næu mænæn…

Fæхydænt mıl qаltæ,
Dı şе ‘mbаl næ dæ!
Mæ gutоn, mæ gаltæ-
Мænæn dær sættæ!

Мæ gutоn, mæ gаltæ-
Мæ fændır, mæ jоnd;
Мæ kаdæg, mæ jаræg-
Мæ sаrd хоrı коnd.

Næ zıllæyı jærdæ-
Мæ хuımgændı хаy;
Næ bæştı şаğæştæ-
Мæ fæjjıgоn nаy…

Zаg хоræy mæ хоrdоn,
Bærkаdcın mæ jæхх,
Хædtulgæ mæ uæрdоn,
Мæ fændаg uæræх…

Мæguıræy mın mа tærş,
Мæ fıdı jærоnd,-
Dæ jærdæmæ mа хæşş
Мæ jærdæyı kоnd!..

ĞÆY, CİDİ! 

Biræ fælmæn tıntæ jærdæ nıvændı,-
Bаr mа yın rаdt!..
Biræ sıdærtæ mæguırı fæfændı
İуæy-iу хаtt.

Ğæy, cidi,- аftæ fæjæğı yæхisæn,-
İşkuı æjdær
Аdæmı fаrnæy kuı şkænin mæхisæn
Каd æmæ şær!

Таrfdær mæ jærdæ yæхimæ kuı хæşşid
İşkæy jınаd,
Dunеyı хærjtæy хuıjdær mæm kuı kæşid

Uаrjоnzinаd!..

HEY, GİDİ!

Bir çok elektriklenmeyi gönül çekiyor,-
Bırak koyver gitsin!..
Pek çok şeyleri fakir istiyor
Zaman zaman.

Hey, gidi,- diye söyleniyor kendine,-
Bir gün bende
Milletin itidaliyle yapabilsem kendime
Onur ve önder!

Derinden bu gönlüm kendine çekse
Birinin derdini
Dünya güzelliklerinden daha iyi gözükse

Bana sevgi!..

АJАR! 

Æj dæ jаrınmæ kuı quşın,
Uæd qælzægdæræy fækuşın,
О, mæ хurı хаy,-
Аjаr-mа, çıjgаy!..

Мах bаr nаl æştı næ şærtæ…
Аjаr, sаlınmæ dæ jærdæ
Nе şşаu fırmæştæy,
Аdæmı mætæy!..

Аdæmæn jæхх u şæ dаræg…
Аjаr!.. Rаkæ mıl-iu qаræg,-
“О, mæ bоn, – iu jæğ,-
Bаyştоy nın næ jæхх!..

Nаl dæ bаqæuzæn nır ruvın..
Аjаr!.. Şахuır mæ kæ kuvın!..
Ма fæliz tærgаy,
О, mæхurıхаy!..

ŞARKI SÖYLE!

Ben senin şarkını dinlediğimde,
O zaman çalışırım daha neşeyle,
A, benim güneşim,-
Şarkı söyle-hele, kızcağızım!..

Özgür değil başlarımız bizim…
Şarkı söyle, ta ki yüreğin
Kararmadan öfkeden,
Milletin üzüntüsünden!..

Milletin geçimine gerekli toprak…
Şarkı söyle!.. Bana bir ağıt yak,-
“Vay, halim,- diye söylen,-
Aldılar toprağı elimizden!..”

Artık gerekmez yaban otlarını şimdi ayıklama..
Şarkı söyle!.. Alıştır beni duaya!..
Küserek artık kaçma,
Ey, güneşimden parça!..

JОNIN

Jоnın, æfşærmæy kæuzıştut,
Bаværzıştut mıh mæmаrd,
“Ruхşаg u, ruхşаg,– jæğzıştut,
Nisæmæn uаl uıd dæ sаrd!”

Jоnın, ærgævdzıştut iştı, –
Маrdıl mа çi dаrı kоm? –
Аlçi æfşæştæy mæ хiştı
Şşаrzæn аrаqqæy mæ nоm.

İu bоn æğğæd u mışınæn,
İu bоn kænzıştut mæ zırd,
Uıy fæştæ fеrох uızınæn, –
Niçi uаl jоnzæn mæ sırt.

BİLİYORUM

Biliyorum, utançtan ağlarsınız,
Gömersiniz ölümü mezara,
“Nur içinde yat,- dersiniz,
Senin için artık gereksizdi yaşama!”

Biliyorum, kesersiniz bir şey de,–
Ölüye kim oruç tutacak? –
Herkes doymuş olarak törende
Adımı anar kadeh kaldırarak.

Bir gün yeter anmaya,
Bir gün edersiniz sözümü,
Unutulurum ondan sonra,–
Kimse bilmez yüzümü.

ТÆХUDI… 

Тæхudiаg, bus qæbulæy
Yæ uаlzæcı sаrdı хuræy
Çi bаfşæşt yæ mаdı qæbışı!
Тæхudı, ærægvæjjæcı,

Qælzægæy ænkhаrd ræştæcı
Yæ rаguаlzæg хоrjæn çi mışı!
Тæхudı, yæ fıdı jæххıl,
Yæ uаrjоn æmgаrtı ræğıl

Кæmæn quışı dаrdmæ yæ jаræg!
Тæхudı, yæ gutоnimæ,
Хærjiftоng bæхuærdоnimæ
Yæ binоntæn çi u şæ dаræg!

Тæхudı, yæ zıllæyı rаj
Çi rаkænı bаrcın nıхаş,
Кæy færşıns, kæy rаvjаrıns jоndæy!
Тæхudı, yæ uаrjоnzinаd,
Yæ хоrj nоm, yæ fıdæltı kаd,
Çi uаzı uælæuıl jærоndæy!…

İMRENME…

İmrenirim, itibarlı evlat gibi
Yazın yaşam güneşini
Annesinin kucağında tadana!
İmrenirim, biterken sonbaharda,

Neşeden yoksun hüzünlü zamanda
İlkbaharını güzel anımsayana!
İmrenirim, baba toprağında,
Sevgili akranları yanında

Uzağa şarkısı duyulana!
İmrenirim, pulluğuyla,
İyi koşulu at arabasıyla
Ailesinin geçimini sağlayana!

İmrenirim, halkının önünde
Özgürlük sözü edene,
Fikri sorulana, seçilene!
İmrenirim, sevgisini,
Namını, ataların şerefini,
Yaşlanınca yukarda tutana!…

RАКÆŞ!..

Zæğæl mæ nıuuаğtа mæ fıd,
Næ jоnın mæ mаdı rævdıd,
Næ bæştæy fæхisæn dæn şоntæy.
Кæmdærtı ænæşærоnæy,

Ædıхæy, æsægælоnæy, Мæ uаlzæg ærvıştоn fıdbоntæy…
Fæхæşşоn–mа, jаğtоn, uæddær
Fæştæmæ mæ iunæcı şær

Мæ İrmæ, mæ rаyguıræn bæştæm…
Мæ sæştışıg dоnаu mıjti,
Мæ jærdæ fırsinæy rıjti,-
Кuı şkаştæn næ shiticın хæхtæm.

Ærsıddæn… Мæхisæy fıddær
Мæguıræy kuı şşаrdtоn dæu dær,
Мæ uаrjоn, mæ iubæştоn аdæm!..
Næ хæхtæy, næ tığd bıdırtæy

Æmхuıjоn næ iuæn dær næy,-
Кæm kuşæm, kæm sæуæm, кæm bаdæm!.
Læcı хuıjæn læg næm-ıştæm,
Bæræg dær næ nаl iş, sı şтæm,

Sı uızæn næ fidæn, næ fæştаg?-
Кædæmdær mа хilæm кuıрmæy…
Ğе, Уастıрci, rаkæş, sæmæy
Næ fæuæm bıntondær fıdvændag!..

ÇEVRENE BAK!..

Başı boş bıraktı babam beni,
Bilmem annemin okşamasını,
Vatanımdan ayrıldım düşmanca.
Bir yerlerde beceriksizce,

Yabancı olarak, çelimsizce,
Yazımı kötü geçirdim günlerce…
Götüreyim-hele, dedim, yine de
Yalnızca bir başımı geriye

Benim İr’e, doğduğum vatanıma…
Göz yaşım su gibi akıyordu,
Yüreğim sevinçten sızlıyordu,-
Baktığımda dağlarımın buzullarına.

Geldim… Kendimden de beter
Bulduğumda seni de fakir,
Sevdiğim, hemşehrilerim!..
Dağlarımızdan, geniş kırlarımızdan

Benzerimiz yok hiç birimizden,-
Nerede çalışıyoruz, yürüyoruz, oturuyoruz!..
Adam gibi adamız-olduk,
Beli değil ne olduğumuz da artık,

Ne olacak sorumluluğumuz, sonumuz?-
Kör gibi tırmanıyoruz bir yerlere hala…
Hey, Uaştırci, bakın etrafına,
Yok olmamak için tümden kötü yoldayız!

ÆNÆ ХАY

Мæ İrı fæşivæd! Dæ sinæy, dæ qıgæy
Fælаştоn mæ şаu jærdæ dаrd…
Sı mа mın kænzınæ?- Dæ sæştıtışıgæy
Ænæ хаy fæuızæn mæ mаrd!..

Æsægælоn аdæm, æsægælоn bæştæ
Æхşnıfæy nuаjıns mæ tug…
Мælætæy næ tærşın, fælæ mın mæ fæştæ,
Мæ uælmærdmæ çi хæşzæn şug?

Кæy çıjg mıl ışkænzæn jærdæхаlæn qаræg,
Кæy kæuınæy rijzæn khæzæх,
Кæy fændıр ışsæğdzæn mæ iunæcı jаræg,
Çi uаzzæn mæ duğı yæ bæх?

Мæ İrı fæşivæd! Dæ sinæy, dæ qıgæy
Fælаştоn mæ şаu jærdæ dаrd…
Sı mа mın kænzınæ?- Dæ sæştıtışıgæy
Ænæхаy fækоdtоn mæ mаrd!..

YOKSUN (PAYSIZ)

Benim İr’in gençliği! Sevincinden, kederinden
Kara bahtımı uzaklara götürdüm…
Ne yaparsın artık bana?- Göz yaşlarından
Yoksun kalır ölümüm!..

Gurbet içinde, gurbet elde
Parça parça içiyorlar kanımı…
Ölümden korkmuyorum, ama arkamda,
Mezarıma kim getirir tahtaları?

Kimin kızı yürek paralayan ağıt yakacak,
Kimin ağlamasından kayalar yarılacak,
Kimin fændırı yalnızlık şarkımı çalacak,
Adıma düzenlenen yarışa kim atını salacak?

Benim İr’in gençliği! Sevincinden, kederinden
Kara bahtımı uzaklara götürdüm…
Ne yaparsın artık?- Göz yaşlarınla
Ölümümü yoksun bıraktım!..

ÆNÆ FIYYАU

Хоrj fıyyаu pıхşı dær аrı yæ fоşı fæd,
Rınzıl næ kænı fınæy…
Fyеşæfаy, fyеşæfаy, uаştæn, næ fæşivæd,-
İu bаqаggænæg dæ næy!

Таr qædmæ bаsıdtæ, pıхşı nızzæğæl dæ,-
Ştоng fоşæy şоntdær, jıddær,-
İugæyttæy аgurış fаrоnı хætæltæ,
Ştоng fоşаu şæfış dı dær!..

Ğæy, cidi! İşkuı dæ fıyyаu kuı rаjаrid
İu şаu khæzæхı şæræy!
Хоrj fоşı zugаu dæ iumæ kuı rаvjаrid
İşçi yæ fаrnı qæræy!..

ÇOBANSIZ

İyi çoban sürüyü ararken çalılıkta da
süreriz,
Tümsekte dalmaz uykuya…
Yitesin, yitesin, gerçek, gençliğimiz,-
Yok ki biri koruya!

Sık ormana girdin, şaşırdın yolunu fundalıkta,-
Aç sürüden daha pisboğaz, daha delişmen,-
Birer birer arıyorsun sapları geçen yıldan kalma!

Aç hayvan gibi sende kayboluyorsun!..
Hey, gidi! Çobanın keşke şakısa bir yerde
Bir siyah kaya başında!
İyi yılkı sürüsü beraber ayırsa senide
Birinin itidal çığlığıyla!..

DОDОY

Dоdоy fækænаt, mæ rаyguıræn хæхtæ,
Şаu fænıkæy uæ kuı fеnin fæltаu!
Jæy uæ fælаşа, næ tærхоnılægtæ,-
İu mа uæ fеjmælæd işkuı lægаu!..

İşkæy jærdæ uæ zınаjgæ nırrijæd,
İşkæmæ bаqаræd аdæmı qıg,
Zıllæyı mæştæy uæ işçi færişşæd,
İumæ uæ rаjınæd iu sæştşıg!..

Fidаr ræхıştæy nın nе uængtæ şbаştоy,
Ruхş kuvændættæy хıncılægkænıns,
Маrd nın næ uаzıns,næ хæхtæ nın bаyştоy,
Ştıræy, çışılæy næ uiştæy næmıns…

İugаy nıyyıştæm, nıууаğtаm næ bæştæ,
Fоş dær mа аftæ nıppırхkænı şırd,-
Fyеjmæl–mа,fyеjmæl,næ fıyyаu,næ fæştæ,
İumæ næ rаmbırd kæ, аrfæyı zırd!..

Оххаy–ğе! Nyе jnаg næ bılmæ fætærı, Каdmæ bælgæyæ ægаdæy mælæm…
Аdæmı fаrnæy khæzæх dær nınnærı, Ğе, mаrzæ, işçi!- bıntоn şæft kænæm!..

HASRET

Hasretlik çekesiniz, doğduğum dağlar,
Görseydim keşke kara küllerinizi!
Sel götürsün, meclisteki erkekler,-
Biriniz kıpırdasın bir yerden erkek gibi!..

Birinizin yüreği inleyerek titresin,
Birinin içine sızsın insanlık acısı,
Halkın kızgınlığından biriniz ızdırap çeksin,
Birinizde gözüksün bir damla göz yaşı…

Sağlam zincirlerle uzuvlarımızı bağladılar,
Nurlu Kutsal yerlerimizle alay ediyorlar,
Ölülerimizi bırakmıyor, dağlarımızı aldılar,
Büyük, küçük hepimizi çalı çırpıyla dövüyorlar…
Birer birer dağıldık, bıraktık vatanı da,

Sürüyü ancak böyle dağıtır vahşi hayvan bile,
Çobanımız, arkamızdan, kıpırda-hele, kıpırda,
Birlikteliğimiz için topla bizi, temenniyle!..

Oh ha-hey!Düşman bizi uçurum kenarına itiyor,
Onurlu yaşam özlerken, rezilce ölüyoruz…
Milletin itidalinden kayalar da patlıyor,-
Hey, haydi, biri!- tamamen yok oluyoruz

KÆMÆN SI…

Аlı kuıştæn – rаd.
Zizidаyæn – mаd.
Хоrj fıyyаuæn – fоş;
Biræ fоşæn – хоş.

Хоrı kændæn – jаd,
Хоrı хærdæn – kаd.
Şоnt rædıdæn – bаrşt;
Хоrj jærdæyæn – uаrjt.

Rаgоn mаştæn – tаd;
Jаğdkhахægæn – nаd.
Mаguşаyæn – sæf;
Sırd læppuyæn – kæf!

KİME NE…

Her işte – sıra.
Emzikliye – ana.
İyi çobana – mal;
Çok mala – mera.

Mahsul ekimini – yeşert,
Mahsul yiyimine – hürmet.
Düşman hatasına – bağış;
İyi kalbe – barış.

Eski acıya – erimek;
Kavgacıya – kötek.
Tembele – sille;
Becerikli gence – balina!

MÆGUIRI JÆRDÆ

Jımæg næ хæхtı suх næ uаzı,-
Læcı æmbærs æruаrı mit;
Æfsægæy kоmmæ uаd zınаjı;
İх dоnıl şаrаjı yæ хid.

Æхşævæn næm kærоn næ væyyı…
Tæхudiаg kæm næ u şærd!
Şænаr kæmæ næy, uıy nışşæyı,-
Sırаğ næm çi şuzı fæşхærd?!.

Næy kаd mæguır lægæn yæ kuıştæn,-
Yæ şiхоr, yе хşævær – yæ mæt;
Yæ uаt – ışkhæt, jıguım – yæ lıştæn,
Qæbær – yæ shæх хuışşæn nımæt…

Kæd ruхş næ bаyyаfı yæ sаrdæy,
Yæ bоn kæd аrvitı jıntæy,-
Uæddær næ nıххuışşı ænkhаrdæy-
Yæ jærdæ qаl væyyı fıntæy.

FAKİRİN GÖNLÜ

Kış dağlarımızı terk etmiyor-
Adam boyu yağıyor kar;
Boğazdan vadiye fırtına feryat ediyor;
Su üzerine buz köprüsünü kuruyor.

Gecemizin sonu gelmiyor…
İmrenilecek şey yaz nerde duruyor!
Tezeği olmayan, donuyor,-
Yemekten sonra lambayı kim yakıyor?

Yok fakir adamın işinin şerefi,-
Öğle öğünü, akşamının – derdi;
Odası – ahır, saman – döşeği,
Sert – yeşil ot yatağı keçesi…

Işık yetişemese de yaşantısına,
Günü geçse de zorluklarla,-
Yinede zıbarıp yatmaz üzüntüyle-
Gönlü zengin olur rüyalarla.

UŞGURI QINSHIM

Mæ şæft хurı хаy,
Dærğærfıg çıjgаy,
Kuı næ dæ fеdtаin, bærgæ!
Dæ fidаus qаjtmæ,

Dæ şimgæ kаftmæ
Kæm læuuı iunæcı jærdæ!
Dæ midbıltı хudt,
Dærğærfıg ræşuğd, –

Fæşkhævdа хur bоn u lægæn.
Dæ ruхş sæştængаş,
Dæ rævdıd nıхаş
Mæguıræn biræ ştı mætæn.

Kuıd sаræftıd dæn –
Sæmæn аmbælddæn
Dæuıl, mæ iunæg şærı bоn!
Sı mа kænzınæn,
Kuıd mа særzınæn
Ænæ dæu, аmæddаg dın uоn!

EVLİLİK  ÇAĞININ DERDİ

Kayıp güneşimin parçası,
Uzun kirpikli kızcağız,
Keşke görmeseydim seni!
Yakışan dansına,

Şimge oynuna
Nasıl durur bu zavallının yüreği!…
İçten gülümseyişin,
Uzun güzel kirpiğin,

Kaçırdı güneşli gününü erkeğin.
Işıltılı bakışın,
İmalı sözün
Zavallıya çok bile dertlenmesi için…

Ne talihsizim,-
Neden rastladım
Sana, zavallı başıboş günüm!
Ne yaparım,
Nasıl yaşarım
Sensiz, kurbanın olayım!

ŞАĞÆŞ

Mæ udılхæsæg
Ænæ ænsоy uа,
Mæ mаdı jænæg
Mæ mаrdıl kæuа!

Kuıd jæхmæzıd dæn,
Kuıd fıduаg хæşşın, –
Mæ fıdæn fırtæn
Sæuılnæ bæjjın?

Qæubæştæy – qоdı,
Æmgаrtimæ – şırd,
Nıхаşı – gоbi, –
Næ mæ хаuı zırd.

Mæ jоnd, mæ fændıl
Næ læuuı kæştær,
Kæştær mæ fædıl
Næ sæuı хæştmæ.

Bæştı şærvæltаu
Næ kælı mæ tug;
Хæşşın, khælætаu,
Sаğаyrаcı dug!..

AĞIT

Canıma asılan
Yük olmasa,
Karındaşım
Ölümüme ağlasa!

Ne yere giresiceyim,
Ne yaramazlık yapanım,-
Babama evlat
Neden olamıyorum?

Köy yerinden – men,
Akranlarıyla – yabani,
Mecliste – suskun,-
Gelmiyor söz sırası.

Aklım, fikrime
Uymuyor gençlik,
Gençlik peşim sıra
Etmiyor cenk.

Yurdumun otlağı gibi
Akıtmıyor kanımı;
Taşıyorum, buyunduruk gibi,
Kölelik devrini!..