CANIMIZ YANINCA

Kuban Paul Seauhmann
06.08.2005

O denli doğal bir davranıştır ki. Karşınızdakinin ülseri vardır. Acıdan kıvranmaktadır. Çok üzülürsünüz. Elimizden geleni yapmaya çalışırsınız. Acısını birebir yaşama olanağınız olmaz. Algılayamazsınız. Ancak kendinizde ülsere yakalanıp, aynı sağlık sorununu yaşadığınız zaman nasıl bir şey olduğunu anlarısınız.

Annemiz için çabalayan Ümit Özmen kardeşimizin ilk e-maili geldiğinde, farkına vardık ki,  acısını algılayabiliyoruz. Çünkü aynı hastalıkla bizde boğuşmuştuk.

Herkes bilir. ‘’Damdan düşenin derdinden, damdan düşen anlar’’ derler. Aynen öyle.

Biz işin diğer boyutuyla ilgili bir şeyler yazacağız.

Ümit Özmen kardeşimizden bir kez daha mail geldi. Yazdıklarından anlaşılıyor ki, soğukkanlılığını gün geçtikçe yitiriyor. Bu durum hem bizim açımızdan, hem Ümit açısından pek iyi değil.

Bizim açımızdan iyi değil, çünkü gerekli desteği sağlayamamışız.

Onun açısından iyi değil, mailde yazdıkları -bulunduğu durumdan dolayı- amacından sapıyor.

Bu nedenle bizim bu kampanya için daha çok çalışmamız, Ümit kardeşimizin de daha soğukkanlı olması gerekiyor.

Bir ağabeyimiz vardı. Aynı hastalık onu da yakalamıştı. Çevresinde; ailesinden başka kimse bilmiyormuş kansere yakalandığını. Bir yaşlı anne, bir ev hanımı eş, biri lise bir orta okul öğrencisi iki evlat.

Kanser ne yazık ki, tedavisi en pahalı hastalık. Bu ağabeyimizin ekonomik durumu kanserden bile kötüydü. Hanımı ve oğlu para bulmak için kolları sıvadıklarında, ikisini de terslemiş. ‘’Ben hastalığımı para ile değil sizin ilginiz ve desteğinizle yeneceğim’’. Bunu diyen; doktorların ‘’en fazla 3 ay yaşar’’ dediği bir insan.

Sonuç olarak; ağabeyimiz kanseri yenmiş. ‘’En fazla 3 ay yaşar’’ın üzerinden 12 yıl geçmiş. Hala aramızda. Hem de sapasağlam. Sizden, bizden farkı yok yani.

Ümit kardeşimizin bu nedenle soğukkanlı olması ve annemizle olan ilişkisinde yalpaladığını hissettirmemesi gerekir. Bunu rahatlıkla söyleyebiliyoruz. Çünkü biz de damdan düştük. Hem de iki kez.

Yardım kampanyası için söylenecekler söylendi. Yapılması gereken duyurular da yapıldı. Bundan sonra söylenecek her söz gereksiz ve itici olacaktır. Bu aşamadan sonra artık Ümit’e değil, bize görevler düşüyor. Bu kardeşimizin daha çok yalpalamasına neden olmayalım.

SonSöz
Bugün 8 Ağustos 2005. Ne yazık ki, annemiz Melihat Özmen hanımefendinin vefat haberi geldi.  Sevgili oğullarına baş sağlığı diliyoruz. (Kuban)