YEMUZ Nevzat Tarakçı
07.12.2014

150 yıl geçti aradan.
Geç kaldık, geç kalıyoruz!
Zaman, çok değerlerimizi aldı gidiyor.
Biz gündelik telaştayız.
Geç kaldık, geç kalıyoruz!

Gün oldu, üzüldük, ağladık, hırçınlaştık.

Gün oldu övündük, kasıldık, böbürlendik!

Böylece iyi kötü yaşar gideriz sandık,

Aldandık, geç kaldık!

 

150 yıl geçti aradan.

Aşındı kültür ve kimlik, yıprandı dil.

Ne olur bunu böyle bil ve irkil!

 

150 yıl önce savruldu toplum dört bir yana.

Bu, nasıl acı vermez sana?

 

Vaziyet, kimine göre çok vahim, kimine göre kader!

Dün geçti, bugün bitti, yarınlar bizi bekler.

 

Her şeye rağmen bilinçli bir kesim direniyor.

Okuyor,

Düşünüyor,

Üretiyor,

Yok oluşa direniyor.

Peki ekseriyet?

Onlar, olayın dışında.

Onlara ulaşılmıyor.

Onlar, bilmiyor,

Merak etmiyor,

Duymuyor!

Acıyı, hissetmiyor.

Yok oluştan, tükenişten etkilenmiyor.

 

Toplumda teslimiyet, alabildiğine,

Ümitsizlik olabildiğince!

 

Bu ilgisiz kesim, uyarıcı bekler.

Bir uyansa güce güç ekler!

 

Bir yanda ümit, gayret, samimiyet.

Diğer yanda acı, sancı, vahamet!

 

Gayretler var, cılız da olsa, desteklenmeli,

Gençler, bilinçlenmeli.

Ana dili işlemeli.

Ümitler yeşermeli.

Geç kaldık, geç kalıyoruz!

Aldandık, aldanıyoruz!

 

Kültüre duyarlı bir avuç insanın gayreti alkışa değer.

Ancak bu bilinç tabana yayılamazsa eğer.

Ne “bze” ne “xabze” kalır ne “değer!”

Geç kaldık, oyalanıyoruz!

Aldandık, aldanıyoruz!

 

150 yıl geçti aradan,

Tek tek kayıyor değerlerimiz elden, avuçtan.

Toplumda, yok oluşa direniş bilinci olmadan

Nasıl çıkar bu kültür komadan!

Geciktik, gecikiyoruz!

 

Yani zaman akıyor, kültür eriyor.

Vaziyet vahim, bilinçli kesim bunu biliyor ve ürperiyor!

 

150 yıl geçti ardan.

Ne diyeyim ki korur inşallah yaradan!

Hani ne demişler:

Işık, ışıktır görene,

Işıktan köre ne!