KITIJ Cemil Biçer

Ateş-i suzan’da yananlar sadece mültezime yakın olanlar değildir.

Bazen, vefalı bir dost, bazen de vuslatına erilemeyen bir cins-ü lâtif olabilir, uğruna ateşe atılan.

Efendim,

Bahse konu hicaz makamındaki klasikleşmiş bir şarkıya güfte olmuş bir “vefa” örneğinin güftesidir…

Bestesi Hacı Fâik beye ait hicaz makamında bir şarkıdır.

“Ateş-i suzan-ı firkat yaktı cism-ü canımı,
Bir harabe bade döndürdü dil-i viranımı,

*

Neyle teskin eyleyim bu dide-i giryânımı,
Çünkü aldırdım elimden sevgili cananımı,

*

Ağla çeşmim ağla durma, gitti elden nazlı yâr,
Çağla ey eşk-i terim, çağla misal-i cûy-i bar..”

Kurb-i Sultan’dan uzak duranlardan olun…