KITIJ Cemil Biçer

Mekânı cennet olsun, rahmetli nenem Göşefij öldüğünde 105 yaşındaydı…

“Mekânı cennet olsun” temennim rutin duamızdır; ağız alışkanlığı, en ceberrut tavuk hırsızı tilkiler için bile terennüm edilen bir duadır…

Ama benim rahmet-i Rahman’a kavuşmuş Göşefij nenem gerçekten cennetlik idi. Kolay mı? 70 yıl boyunca Spajiko Kıtıj Smayll gibi bir huysuz Çerkes’e eşlik etmek…

Şu anda cennetteki köşkünün balkonunda sabah kahvesini yudumlarken bana gülümsüyor…

Çocukluğum nenemin yanında geçti. Altmış küsur ömr-ü hayatımın en güzel, en mutlu yıllarıydı o yıllar… Hatırladıkça göz pınarlarıma mutluluk yaşları birikir, ağlamaklı olurum…

Dışarıda lapa lapa kar yağıyor. Sobanın üstünde fokurdayan çaydanlık, bir nihavent şarkıya eşlik ediyor adeta…

“Ahımı, hicranımı saklı tuttum…
Gönlümü yıllar yılı hayalinle avuttum…”

Uzun kış gecelerinde Göşefij nenem, koynunda uyumaya hazırlanırken bana Çerkesçe masallar anlatırdı.

Hayırlara vesile olsun inşallah…!

Bu sabah, dilimde bir masal repliği ile uykumdan ağlayarak uyandım. Rahmetli nenem başucumda, kırlaşmış sarı saçlarımı okşayarak:

“Zeun. Bajer keģoağ çetıxet yişxine…” diyordu…

Cumanız hayırlara vesile olsun… Herkes kümesindeki tavuklarına dikkat etsin, dışarıda kurnaz tilkiler fing atıyor.