KITIJ Cemil Biçer

Yaşlandıkça duygusallaşıyorum, gerçi ben gençliğimde de oldukça romantiktim.

Öğrencilik yıllarımda göz altına alındığımız eylemlerde soruşturma yaparken siyasi şube polisleri işkence yaptıkça ağlardım…

Ben ağladıkça onlar “karı gibi ağlama lan” deyip daha çok döverlerdi.

Kızlı erkekli sinemaya giderdik filmde muhakkak ağlanacak bir sahne bulurdum ben, gülüp alay ederlerdi ama bilirdim ki kızlar göz yaşına dayanamazlar, sarışın mavi gözlü kız gelirdi yanıma incecik parmakları ile gözyaşlarımı siler dudağıma bir öpücük kondururdu.

Bu akşam, Hama kentinde sevgilisini bırakıp Türkiye’ye kaçmış bir Arap mülteci gencini Atakum sahilinde bir kırık banka oturmuş ağlarken gördüm kırık dökük Türkçesi vardı, dertleştik, şarabını ve yurduna olan özlemini benimle paylaştı .

Sanırım ben ağlamayı karakter özelliği haline getirdim. ne zaman sahipsiz bir kedi, köpek görsem sarılıp ağlıyorum….

Ne olur siz de ağlayın zaman zaman…

İnsan ağlar!