YEMUZ Nevzat Tarakçı

Charles Bukowski der ki: Ne zaman gerçekten mutlu birisi olabilirsiniz, biliyor musunuz?
Diğer insanların mutluluğu size dert olmadığında, başkalarının mutluluğuna haset etmediğinizde, kendinize ve kendi hayatınıza odaklandığınızda.
Bu ülkede mutsuzluk çığ gibi büyüyor.
Mutsuzluğu her gün katlanan bir halk, umudunu da yitirirse geride ne kalır?

HAYATIN GÜRÜLTÜSÜNDEN BİRBİRİMİZİ DUYAMIYORUZ
Toplum olarak yorgunuz, telaşlıyız, alabildiğine asabiyiz, bir o kadar da gergin.
Hayatın gürültüsünden birbirimizi duyamıyoruz.
Konuşuyoruz ama anlaşamıyoruz.
Zihnimiz ve kalbimiz bin bir parça…
Sahi bu ülke bu hale nasıl geldi, kim getirdi?
Bir ülke ki mutsuz olmak için ne gerekirse mevcut

2024 DÜNYA MUTLULUK ENDEKSİ RAPORU
“Dünya Mutluluk Endeksi raporu. 2012 senesinden itibaren her sene yayınlanıyor.
Türkiye 2024 senesi için, 143 ülke arasında 98. sırada.
Rapor ilk yayınlandığı sene 77. sıradayken 21 sıra geriye gitmiş.”
İşte bak, halk mutsuz, toplum umutsuz!
Eve ekmek götüremeyen insanlar nasıl mutlu olabilir ki?
Eğer, mutsuzluk girdabında bocalayan halk, umudunu da yitirirse bak sen o zaman!

MUTLU İNSAN / MUTSUZ İNSAN
Sosyal medyada sıklıkla karşılaştığımız ama derununu pek anlayamadığımızı sandığım güzel bir yazı:
Mutlu insan takdir eder, mutsuz insan eleştirir.
Mutlu insan iltifat eder, mutsuz insan haset eder.
Mutlu insan kendine odaklanır, mutsuz insan başkalarına.
Mutlu insan şükreder, mutsuz insan isyan eder.
Mutlu insan iyilik ve gelişim peşindedir, mutsuz insan kötülük.
Mutlu insan kendi ilişkisine odaklanır, mutsuz insan başkalarının ilişkilerine.
Mutlu insan kendisiyle yarışır, mutsuz insan başkalarıyla.
Mutsuz insanlar mutlu insanlara,
Umutsuz insanlar umudu olanlara,
Negatif insanlar pozitif insanlara tahammül edemezler

MUTSUZLUK ALDI BAŞINI GİDİYOR
Mutluluk, her geçen gün halktan uzaklaşıyorsa halkı yönetenlerin oturup “Bu halk neden bu kadar mutsuz?” demesi ve çözüm üretmesi gerekmez mi?
Bu gidişle bu halk Zeki Müren’in “Hayallerle yaşıyoruz!” şarkısını daha çok dinleyecek gibi.
Bu şarkıda şöyle diyor büyük sanatçı:
Sevgi dolu bir dünyam var, dört yanımda tüm insanlar
Dünya malı neye yarar, dostluklarla yaşıyorum.
Şiirlerde, romanlarda,
Gelmiş geçmiş zamanlarda,
Tamburlarda, kemanlarda, şarkılarla yaşıyorum.
Sevgilerden nakışlarla, mutlu mutsuz bakışlarla,
Kalpten kalbe akışlarla alkışlarla yaşıyorum…

VAR MISINIZ IŞIĞI AÇMAYA DAHA FAZLA MUTLU OLMAYA
Kocaman bir ülke, milyonlarca insan mutsuzluk, huzursuzluk girdabında.
Bu gidişle hepimiz gülmeyi unutacak gibiyiz.
Aslında mutlu olmayı bilenler, küçük şeylerin huzuruna varmış olanlardır.
Küçük bir iyilik, minicik bir gülümseme, tatlı bir bakış…
“Güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen, hayatından lezzet alır!”  Derler.
O halde, her şeye rağmen var mısınız ışığı açmaya, güzel görmeye, güzel düşünmeye, olabildiğince mutlu, huzurlu olmaya?
Haydi o zaman!