YEMUZ Nevzat Tarakçı

Bu hafta sonunu “KAFFED İstişare Toplantısı” ve “KAFFED Genel Kurulu” una ayırdım.

Evet, kongre salonunda olamayacağım ama salondan canlı yayınların yapılacağını, her konuşmacıyı büyük bir dikkatle dinleyebileceğimi, gerekli notları alabileceğimi düşünüyorum.

Maraş’ta hava bulutlu, kısmen yağışlı, odam sıcacık, çayım demli ve büyük ekranın karşısında aşkla, şevkle istişare programını bekliyorum.

Ve program başlıyor.

Cep telefonuyla canlı yayın yapanları tarıyorum, olmuyor, verimsiz.

Sabit kamerayla yapılan yayına geçiyorum, bu kamerada da ses anlaşılmıyor, görüntüler çok sıkıntılı.

Hiçbir konuşmacının jest ve mimiklerini göremeden, iman gücüyle izledim hepsini, desem abartılı olmaz.

Keşke diyorum, hiç olmazsa bir yayının sesi net, görüntüsü düzgün olsaydı da farklı görüşleri dinlesem, oluşacak beyin fırtınasından nasiplensem diyorum ama olmuyor.

Farklı bilgisayar deniyorum, telefona dönüyorum, kulaklık takıyorum… Olmuyor… Anlaşılan bu kadarına razı olacağız.

Kendi kendime, canım, TRT canlı yayını değil ki bu, sen buna dünden şükret, diyorum ve sese de görüntüye de kulak kesiliyorum.

Açıkça söyleyeyim, istişare toplantısı için beklentim çok yüksekti. Farklı bakış açıları, değişik öneriler, somut çözümler… dinlemeyi bekliyordum.

Ama şunu söylemeden geçemeyeceğim, sanki böylesini ilk defa görüyorum; konuşmacıların bu kadar isteksiz, bu kadar mutsuz ve umutsuz olduğunu…

Kaç konuşmacımızdan duyduk “Aslında ben konuşmak istemiyordum ama…” ile başlayan giriş cümlelerini.

Ayrıca en önde, en kırmızı koltukta oturması gerekirken arka sıralarda oturanlar da üzmedi değil beni.

Bu tür aksaklıklar, böylesi yoğun geçen toplantılarda olur elbet, deyip geçelim.

Her konuşmacıdan pek çok not aldım ama detayına girmeye gerek duymuyorum.

Bu arada bana göre içi dolu, ayakları yere basan, yürekten gelen ifadelerle toplantıya ruh veren konuşmacılar da yok değil. Bu anlamlı ifadelerin sahibi değerli hatiplerimizi de yürekten kutluyorum.

Genel değerlendirmeyi duyarlı kesimin insafına iz’anına bırakıyorum.

VE GENEL KURUL

Genel kurulda bir gerginliğin yaşanmaması, davetlilerin temennileri güzel olan taraf.

Yıldız Hanım’ın yapıcı konuşmasını ve uzun faaliyet raporunu dinlerken pandemiye rağmen bu kadar etkinlik, bu kadar çalışma alkışı hak ediyor doğrusu, diye geçirdim içimden.

Yoğunluktan olsa gerek sanki yeni yönetim, yeteri kadar sahnede kalamadı gibi.

Ümit Beyin konuşması etkiliydi, ümit vericiydi.

İşte biz böyleyiz, hep eleştiririz, denmesin diye burada noktayı koyuyorum.

Bu iki günün anahtar sözcükleri “birliktelikti, uyumdu, dayanışmaydı, anadildi, anavatandı, xabzeydi…

Devraldığı sorumluluğun içini büyük özveriyle dolduran, unutulmaz ve kalıcı güzel çalışmalarla tarihteki yerini alan Sayın Yıldız ŞEKERCİ ve değerli yönetimine içtenlikle teşekkür ederken bayrağı devralan Sayın Ümit DİNÇER ve değerli ekibini tebrik ediyor, yeni ekibe kolaylıklar ve üstün başarılar diliyorum.

İletişim, uyum ve yardımlaşmasını en üst seviyelere çıkartmış, kültürüyle barışık eğitimli bir nesil, sevgiyle kucaklaşmış güzel bir toplum için emek harcayan herkese binler selam.