Doç. Dr. VINEREKO Mir
Adige Geleneği (Адыгэ Хабз)
İlkokul 1. sınıf ders kitabı çevirisi, Maykop, 2007, s. 30-. 34.
Çeviri: HAPİ Cevdet Yıldız

Her bir bireyin bir adı vardır. Bebek doğduğunda evin en büyüğü ya da o an evde bulunan konuk, çocuğa ad koyar. Ünü kişilerin adlarını vermek yaygın bir gelenekti.

Eski dönem Adige adları: Deh’enağu, Goşmaf, Goşnağu, Mezağu, Perıt, Şıwmaf, Pşımaf. Şimdiki dönem Adige adları: Aid, Ruzan, Svet, Anzor, Tembot, Hazret.

Tek bir kişinin üç adı da olabilir: Kendi yazılı adı – Nafset, annesinin taktığı ad (ныц1э) – Kuku, geline girdiği evde takılan ad (нысац1э) -Sieşşu (Си1эш1у/Tatlım) gibi.

Sözlük:

Ad/isim/ts’e (Ц1э) – İnsan ve her türlü varlığı belirlemek, tanımak için söylenen sözcük.

Annenin çağırdığı ad/nıts’e (Ныц1э) – Annenin çocuğu için kullandığı kısa ya da sevinç ifade eden  sözcük.

Gelinin çağırıldığı ad/nısats’e (Нысац1э) – Gelini saygınlamak için, girdiği sülale tarafından çağırılmakta kullanılan sözcük.

*Aşağıdaki adları okuyunuz. Bunlardan kız ve erkek çocuğu adlarını ayırınız:

Nefın

Aydemirkan

Temirkan

Nuriyet

Lavırkan

Suret

Goşefıj

Murat

Mariyet

Nart

Bayzet

Mıhamet

Marziyet

Safiyet