YEMUZ Nevzat Tarakçı

“Marifet, iltifata tabidir.” sözünü çok severim.
“Biz, toplum olarak takdir etmenin yapıcı gücüne fazlaca inanmadığımız için olsa gerek bolca olumsuz ve yıkıcı eleştiri yapmayı seviyoruz.” Sözüne de katılmıyor değilim.
Gel gör ki insanı çıldırtan manzaralar da eksik olmuyor.
Neden herkesi kucaklayacak bir olgunluk sergilemiyorsunuz?
Neden farklı fikirlere değer vermiyorsunuz?
Neden her yapılan eleştiriyi, olumlu ve yapıcı bir tepkiye dönüştürme gayreti yok sizde?
Bu öfke niçin?
Her konuşmasında, her tavrında, “Ben, bu kültür adına konuşma yetkisine sahip biriyim!” diyen yöneticilerimizden bazılarının söylemleri, tavırları ve küçük hesapları, duyarlı ve bilinçli kesimi çileden çıkarıyor.

SİZİ ANLAYAMIYORUM
Ufak bir eleştiriye tahammül edemeyen yöneticilerimiz sizi anlayamıyorum.
Merakımdan soruyorum:
Nedendir bu kızgınlık?
Bu her daim övgü beklentisi neyin nesi?
Siz ne zaman her eleştiriden hikmet devşirecek kıvama geleceksiniz?
Yoksa “Beklemek nafile!” mi dersiniz?
Eğer amaç topluma hizmet, kültüre katkıysa bu afra tafralar niçin ve kime?
Bu ahbap çavuş ilişkisi niçin?

HİÇ Mİ ELEŞTİRİYE TAHAMMÜLÜNÜZ YOK SİZİN?
Biz, toplum olarak birbirimizin yanlışını, eksiğini görmeden, gördüğümüz olumsuzlukları üslubuna uygun paylaşmadan nasıl doğruyu bulacağız?
Canım kardeşim, ben seni eleştiremez miyim?
Siz eleştirilemez biri misiniz?
Siz konumunuza ve kişiliğinize nasıl bir anlam yüklediniz, anlamakta zorlanıyorum.
Siz gerçekten uçmuşsunuz!
Küçük bir derneğin yapabileceği düşük profilde bir çalışmayı olağanüstü bir başarı sanıyorsunuz.
Kendinize gelin, toplumumuz kimin ne yaptığını adım adım izliyor.
Toplumun bir kesimi, eleştiriyi bildiği kadar, takdir edilmesi gerekenleri takdir etmesini de biliyor.
Açıkçası biz, sizi bu toplum ve bu kültüre hizmet etmek için bu makama gelmiş kabul ediyoruz.
Yanılıyor muyuz yoksa?
Yoksa siz, kişisel çıkarlar, basit hesaplaşmalar peşinde misiniz?

SAHİ SİZ GÖNÜL MÜ EĞLENDİRİYORSUNUZ?
Değerli yöneticim, sizi bilmem ama benim büyük sancım var!
Gün gün eriyen kültürün, unutulmak üzere olan dilin, savrulmuş gençliğin, ilgisizliğin, umutsuzluğun, umursamazlığın, gafletin… sancısı.
Siz bana, “Beni eleştirmeyin, beni eleştiremezsiniz!” diyorsunuz.
Nasıl olacak bu?
Koşması gerekenler duruyor, çalışması gerekenler esniyor, susması gerekenler konuşuyorsa sizce de bir yanlışlık yok mu bu işte?
Hani toplumu bilinçlendirme faaliyeti?
Hani dişe dokunur çalışma, hani proje?
Güldürmeyin Allah aşkına?
Siz, belli aralıklarla “Kaf Dağı” kadar gaflarınızı tekrarlayıp durun.
Siz, sizin gibi düşünmeyenlerin dedikodusuyla beslenin!
Siz, tahammül, hoşgörü, sabır nedir bilmeyin.
Siz, siz çalın siz oynayın, biz de sizi seyredelim, alkışlayalım.
Olur, olur hem de güzel olur!
Dil unutulmuş, kültür erimiş, gençlik savrulmuş ne önemi var.
Hadi birlikte çalıp oynayalım!

BİRBİRİMİZİ ELEŞTİRMEDEN NASIL DOĞRUYU BULACAĞIZ?
Unutmayalım, eleştiriye tahammül edememek, insanın hayattaki en büyük yanlışlarından biridir.
Yoksa siz, bu kadar acı ve sancı üzerine sürekli olarak alkışlanmak, yapılan yanlışları göz ardı ederek her ne şart altında olursa olsun eleştirilmeden sürekli sırtınızın sıvazlanmasını mı istiyorsunuz?
Oh, ne ala memleket!
Eleştiri yapmadan, birbirimizin yanlışını, eksiğini söylemeden daha iyiyi, daha güzeli nasıl yakalayacağız?
İnanın ben anlamakta zorlanıyorum.

YA “EYVALLAH!” DE YA DA “EYVAH!”
Ne garip değil mi?
Siz, gayet samimi duygularla asla kırmadan dökmeden bir eleştiri yapıyorsunuz.
Muhatabınız hiddet ve şiddetle size saldırıyor.
Yönetici kardeşim keşke “Eyvallah!” diyemiyorsan da en azından “Eyvah!” diyebilseydin.
Umarım bu eleştiriye tahammül edememenin altında özgüven eksikliği yatmıyordur.
Çünkü kendine güvenen insan, fikrini de kendini de eleştirir, bunların eleştirilmesine anlayış gösterir.
Unutma, hayatın zor virajları, ancak eleştiriye açık olabilmekle aşılır.
Eleştiri yapmak ve eleştiriye açık olmak ne güzel erdem.
Bu iki nitelik, ahenk içinde bir insanda bir araya gelirse o insan yönetici de olabilir yetkili de…
Sevgili dostum, sen hizmet makamındasın, hizmet üreteceksin dedikodu ve bahane değil.

İYİ Kİ VARSINIZ!
Rüyalarında bile bu kültürün yaşatılması projeleriyle uğraşan, projenin ne olduğunu bilen, toplumu tanıyan, bölmek için değil birleştirmek çabasında olan, yüreği samimiyet ve hizmet aşkıyla dolu değerli yöneticilerimiz, iyi ki varsınız!