YEMUZ Nevzat Tarakçı
19.01.2015

Çerkes toplumu, kendine âşık bir millet, desem bana katılır mısınız?

Gelin doğru oturup doğru konuşalım.

Çok övünen, az üreten bir toplumuz.

Abartılı milliyetçi ideolojilerle yetişiyoruz.

Dünyayı kendimize düşman görüyoruz.

“Biz, özel bir milletiz!” gibi şövenist söylemler, bizi realiteden uzaklaştırıyor, uyuşturuyor, bencilleştiriyor, muhakemeden alıkoyuyor.

 

ŞÖVENİST BUDALALIKLAR

Biz, tarihin karşısında kendimizi hep alacaklı hissediyoruz.

Biz, sanki kusurlarımızı görmemek için eğitim alıyoruz.

Biz, kendimize aşığız.

Tarihimize aşığız.

Sesimize, fikirlerimize aşığız!

Biz, hep kendimizi görmek istiyoruz.

Dört bir yanımızda aynalar olsun istiyoruz.

Oysa topum kendisini yargılayabilmeli.

Davranışlarını, düşüncelerini sorgulayabilmeli.

 

GENLERİMİZDE “ÖZ ELEŞTİRİ” YOK GALİBA

Toplumu oluşturan bireyler, yeri geldiğinde kendini değiştirebilmeli, yenileyebilmeli.

Ne yazık ki bizim millî kültürümüzde, yani genlerimizde kendini sorgulama, kendini yargılama gibi bir özellik yok.

Her şeyin en iyisini biz biliriz.

Her şeyin en iyisini biz yaparız.

Bizde yanlış olmaz!

 

ÖVÜNMEYE DEVAM                    

Kültür, tatildeymiş.

Kimlik, tamirdeymiş.

Dil, yoğun bakımda…

Ne önemi var, olsun.

Boş ver!

Övünmeye devam.

“Benim asil toplumum…”

“Benim kültürüm var ya…”

 

EĞLENMEYE DEVAM

Dostum, bu ince hesaplara kafayı takmayacaksın.

Bu derin mevzuları geçeceksin.

Boş vereceksin.

Çal pşinawa!

Çalsın kâfe.

Eğlenmeye devam.

Gelsin çaylar!

Nerede psıhalıve?

Hani şıps, hani paste?

Koyulaşsın sohbet, bitmesin muhabbet!

Övünmeye devam.

“Benim kültürüm, benim toplumum…”

 

BU KÜLTÜR BÖYLE YAŞAR MI?

Sizce, bu durumda bu kültür yaşar mı?

Bu dil canlanır mı?

Kimlik bunalımı sona erer mi?

Yoksa…

Yoksa bu umursamazlık, bu ümitsizlik, bu gayretsizlik bu toplumun sonu mu olur?

 

KÂFE EŞLİĞİNDE ÖLÜME HAYIR!

Ne dersiniz bu devran böyle sürüp gider mi?

Yani bu yaralı kültür yaşar mı?

Bu dil, yoğun bakımdan çıkar mı?

Yoksa kâfe eşliğinde ölüm mukadder mi?

 

DUR PŞİNAWA!

O halde dur biraz pşınawa!

Biraz ara versin Kâfe!

Bu arada toplum titresin.

Titresin de kendine gelsin!

Daha derin düşünsün, samimiyet, gayret ve ümidi kuşansın.

Daha fazla üretsin, ekonomide, bilimde, sanatta, edebiyatta…

Evet, çözüm, bu kültüre daha fazla hizmet.

Yoksa emin ol bu gidişin sonu hezimet!