YEMUZ Nevzat Tarakçı
05.07.2008
“Babana bile güvenme!” ,“Ne istersen onu yap!” söylemlerine takılı bir gençlik karşımızda dururken,
Biz neyle meşgulüz, ne yapıyoruz sevgili anne babalar?
Çocuklarımızın büyük çoğunluğu ana dilini unutmuşken,
Öz dilini konuşamazken, anlayamazken anne- babayı,
Ya biz anlayabiliyor muyuz çocuklarımızın halini, dilini?
Anlayabiliyor muyuz onların hissiyatını?
İyi kötü konuşuyoruz ama anlaşabiliyor muyuz?
Farkında mıyız işin ciddiyetinin?
Doğru mu çocuklarımızla doğru iletişim kurabildiğimiz, birbirimizi anlayabildiğimiz?
Doğru mu evlatlarımıza tek başına “kafe“nin yeteceği düşüncesi?
Biliyor muyuz onlarla iletişim kurmanın yollarını?
Bilincinde miyiz kaybettiklerimizin, neyi, ne zaman ve nasıl anlatacağımızın?
Günümüzde iletişim yolunun, sarp kayalardan, uçurumlardan, menfezlerden, uçsuz bucaksız çöllerden geçtiğinin farkında mıyız?
Peki, bu güne kadar onlara neyi nasıl anlattık, ne kadar örnek olabildik?
Hangi ortamı hazırlayabildik?
Hangi ortak paydalarda buluştuk bu duygu ve coşku mimarlarıyla?
Hangi noktalarda ümit verdik, güç kaynağı olduk o tecrübesizlere?
Yoksa anne baba olmayı, çerden çöpten laflarla yorucu, sıkıcı konuşmalar mı sandık?
Çevreye, arkadaşa, ne kadar inandık, nerelerde aldandık?
Anlatabildik mi kültürün önemini?
Anlatabildik mi tarihimizi, mazimizi?
Anlatabildik mi Çerkes asaletini, Çerkes zarafetini?
Lafla iyi Çerkesliğin olmayacağını,
İyi bir insan olabilmek için, sevginin, saygının, okumanın, dinlemenin, araştırmanın, paylaşmanın gerekliliğini kavratabildik mi?
Biz, kültürümüzü gereği gibi okuyabildik mi, okutabildik mi?
Edebiyatsız milletin olamayacağını,
Düğünün, cenazenin, şiirin, şarkının, tiyatronun önemini,
Gününü gün etmenin dışında çok önemli görevlerin olduğunu,
Hayatı doğru yaşamanın zorluğunu.
Anlayabildik mi?
Anlatabildik mi?
Çocuğun yetişmesinde anne babanın rolünü söylemeye gerek var mı?
Gerek var mı söylemeye anne babanın ilk öğretmen, aynı zamanda sığınılacak son liman olduğunu?
Anneden ayarını almayan çocuğun işinin sanıldığından da zor olduğunu, hatırlatmaya gerek var mı?
Anne babalar gelin geç olmadan bir şeyler yapalım!
Mutlaka yapılacak şeyler vardır.
Gelin, hiç olmazsa biz onların dilini öğrenelim.
Konuşalım, anlaşalım, uzlaşalım, sevgiyle değerleri paylaşalım.
Ama mutlaka bir yerden başlayalım!